ادبیات ایران

روی دلش مانده بود این که عادل حتی یک لحظه هم این راه رفته را، این قضاوت تمام شده را، برنگشته بود و برهم نمی‌گشت. البته حق هم میداد. به برادرانه‌های عادل و غیرتش حق میداد. برای برادری که راز مگوی دل رفیقش را می‌دانست، چه دلیلی قانع کننده‌تر و بهتر از کینه‌ی داریوش می‌توانست باشد؟ آن هم کینه‌ای که...

حالا من بودم که خجالت می‌کشیدم سرم را بلند کرده و به صورتش نگاه بیاندازم. بعد از صحبت‌های مادرش دیگر نمی‌توانستم مثل قبل با او برخورد کنم - بابت اون روز که یه دفعه رفتم از دستم ناراحت شدی که خودتو از من پنهون می‌کنی؟ سرم را بلند کرده و با اضطراب گفتم: - نه به خدا! من ناراحت نشدم....

نگو دوستت دارم! آخرین نسل باقی‌مانده از کرگدن‌های قلبم پا تیز می‌کنند. هی می‌دوند و می‌دوند، ضربان قلبم بالا می‌رود. کرگدن‌ها خیس از عرق می‌شوند.. جدی می‌گیرند... حرف آدم که نمی‌فهمند جدی می‌گیرند.. کار دست خودشان می‌دهند... فریاد می‌کشند. محکم‌تر پا می‌کوبند بر سینه‌ام. همین کرگدن‌های سرکش تکیه می‌دهند به بازوهایت... عاشق می‌شوند. کرگدن‌ها زبان آدم نمی‌فهمند عاشق می‌شوند و...