فاصله تنها یک نفس

مگر من چه خواستم جز سهمم از زندگی؟ آن هم زمانی که شناختی از دنیا نداشتم. آیا این که می‌گویند «نمی‌توانی خانه‌ات را بر ویرانه زندگی دیگری بنا کنی» درست است؟ آیا راست می‌گویند که تاوانش را می‌دهی! تو می‌دانی؟ من حق داشتم، مانند بسیاری دیگر از زنان خوشبختی را از این دنیای بی‌رحم طلب کنم حتی با چنگ انداختن به طناب پوسیده تو اما تو هرگز ، هرگز به این فکر نکرده‌ای که حتی بیشتر از من تقصیر داشته‌ای و انگار فقط من تاوانش را داده‌ام، نه تو، تاوانش را آن داده که حتی نبوده است و تا سال های بعد، آنان که آن روز نبوده‌اند، تاوان داده‌اند و همگی داغی شدند بر دل گناهکار من؟ دل‌ها که فاصله می‌گیرند، تیره می‌شوند و دور و سنگ می‌شوند و سنگین اگرچه در ظاهر فاصله‌شان به قدر یک نفس باشد .