مقدمه کمبریج بر شکسپیر

مقدمه کمبریج بر شکسپیر

درباره نویسنده اما اسمیت:

اما اسمیت (Emma Smith) نویسنده کتاب مقدمه کمبریج بر شکسپیر، متولد 15 مه 1970، استاد مطالعات شکسپیر در دانشگاه آکسفورد است. او به طور گسترده در مورد نخستین کتاب‌ها و درام‌های شکسپیر سخنرانی می‌کند. علایق پژوهشی وی شامل روش نوشتن تئاتر، و توسعه قیاس بین سینما، تئوری فیلم و پژوهش در اولین اجراهای مدرن است.

درباره کتاب مقدمه کمبریج بر شکسپیر:

از دوران زندگی ویلیام شکسپیر، بیش از چهار قرن می‌گذرد. شکسپیر را با جایگاه و مرتبۀ بلندِ ادبی او می‌شناسیم، تا جایی که برخی از منتقدین بر این باور هستند که بهتر از او در نمایشنامه‌نویسی وجود ندارد. برخی دیگر او را هم‌تراز با فردوسی در شعر فارسی و هومر در شعر لاتین می‌دانند. قیاسی که از درونش، القابی چون پدر ادبیات مدرن انگلیسی بیرون آمده است؛ گواهش هم لغات غیر تکراری آثار اوست که بالغ بر 29 هزار و 66 عدد بوده و کلمات جدیدی که او به انگلیسی افزود، یک هزار و 700 کلمه برآورد شده است.

نمایشنامه‌های ویلیام شکسپیر از نیمه قرن نوزدهم میلادی با اقبال گسترده ایرانیان روبرو شد و امروزه می‌توان ترجمه‌های گوناگونی از آثارش پیدا کرد. در کنارِ آثار، زندگی حرفه‌ای شکسپیر نیز همواره برای مخاطبانش جذابیت داشته است. «مقدمۀ کمبریج بر شکسپیر» نوشته اِما اسمیت، عضو هیئت علمی و مدرس کالج هرتفورد دانشگاه استندفورد، یکی از این آثار است. اسمیت این کتاب را در سال 2007 میلادی به رشته تحریر درآورد. این اثر در ادامه مجموعه‌های مقدمه کمبریج بر نام‌آوران ادبیات و اندیشه است. کتاب‌هایی که با نثری روان به معرفی آثار و اندیشه‌های نویسندگان و متفکرانی به‌نام می‌پردازد.

همانطور که پیشتر اشاره شد، این کتاب در واقع یک «مقدمه» است؛ نویسنده در توضیح، آن را به واژه‌نامه آکسفورد ارجاع داده و «عمل معرفی یا شناساندنِ شخصی» دانسته است. از همین رو می‌توان مقدمه کمبریج بر شکسپیر را، راهنمایی برای دانشجویان و پژوهشگران دانست، هرچند که نویسنده گوشه چشمی هم به مخاطبان عام داشته است.

در هر فصل از این کتاب با محدوده‌‌ای از آثار ویلیام شکسپیر روبرو هستیم؛ بر همین اساس این کتاب به هفت فصل مبتنی بر موضوع تقسیم شده است. نگاهی به فهرست کتاب، تصویری دقیق‌تر از ساختار آن به دست می‌دهد. عناوین اصلی این فهرست شامل: شخصیت، اجرا، متون، زبان، ساختار، منابع و تاریخ است. در سراسر این فصول با رهیافتی انتقادی به نمایش‌نامه‌های شکسپیر پرداخته شده است و نویسنده به فراخور موضوع آن، آثاری را مورد کندوکاو قرارداده است. در پایان هر فصل نیز بخشی با عنوانِ «پس از این کجا؟» تعریف شده است که منابعی را جهت پژوهش مستقل برای خواننده فراهم آورده است.

در پایان باید گفت این کتاب کوشیده است با بهره‌گیری از تحقیقات به‌روز، بر خوانش آثار شکسپیر تأکید کند. چهره‌ای که حتی در مورد آشناترین و مطرح‌ترین نمایشنامه‌هایش، همچنان فضای تازه و نو برای پژوهش و مطالعه عمیق وجود دارد. نکته‌ای که به نظر می‌رسد خواندن این اثر را برای مخاطب لذت‌بخش کند.