پس از نظریه
درباره نویسنده تری ایگلتون:
تری ایگلتون (Terry Eagleton) نویسنده کتاب پس از نظریه، (زاده ۲۲ فوریه ۱۹۴۳) نظریه‌پرداز ادبی بریتانیایی است. بسیاری او را تأثیرگذارترین منتقد ادبی زندهٔ بریتانیا می‌دانند.او با تکیه بر نظریه‌های مارکسیست‌های اروپایی از جمله والتر بنیامین، لویی آلتوسر و پیر ماشری، مخاطبان فراوانی یافت و با پیروی از افکار این نظریه‌پردازان از شیوه‌ای ماتریالیستی برای مطالعه ادبیات بهره برد. این شیوه او در نوشته‌هایش در مورد ساموئل ریچاردسون و خواهران برونته نمود دارد. پافشاری ایگلتون بر پیچیدگی و سودمندی مقولات سنتی و هنجاری نظیر ایدئولوژی، زیبایی‌شناسی و نقد فرهنگی به طور کلی مؤثر بوده است. قرائت دوباره او از این مقوله‌ها بیش از هر چیز در اشتیاق وی برای برانگیختن بحث‌های انتقادی در زمینهٔ فرهنگ معاصر ریشه دارد و این انتقادی است به دور از آنچه که در نسبیت فرهنگی و بی‌تفاوتی سیاسی پست مدرنیسم می‌داند.
درباره کتاب پس از نظریه:
پاره‌ای از آرای این منفکران ارزشی بی‌بدیل دارد. برخی از آنها همچنان آثاری مهم تولید می‌کنند. آنهایی که عنوان این کتاب برایشان القاکننده‌ای این است که اکنون نظریه، پایان یافته و ما فارغ بال به عصر معصومیت پیشانظریه برمی‌گردیم مایوس خواهند شد. امکان برگشت به زمانی که کیتز را دل پسند و یا میلتون را دلیر خصلت می‌نامیدیم وجود ندارد. این بدان معنا نیست که گویا کل این طرح خطایی کریه بوده که شخص کریمی مانع آن شده تا آنجا که بتوانیم به هر آن چه که قبل از ظهور فردیناند دو سوسور در رافق انظریه انجام میداد بیم برگردیم. اگر نظربه به معنی تأمل خردمندانه‌ی نظام مند در باب مفروضات راهبردی است پس همچون همیشه گریزناپذیر می‌ماند. اما حالا در پی آن چه که ممکن است اوج نظریه بنامیم زندگی می‌کنیم، در عصری که پس از غنا بافت از روشن بینی‌های متفکرانی همچون آلتوسر، بارت و دریدا از بارهای جهات از آنها نیز فرا گذشته است.
قسمتی از کتاب پس از نظریه:
پاره‌ای از آرای این متفکرین ارزشی بی‌بدیل دارد. برخی از آنها همچنان آثاری مهم تولید می‌کنند. آنهایی که عنوان این کتاب برایشان القاکننده این است که اکنون «نظریه» پایان یافته و مافارغ بال به عصر معصومیت پیشانظریه بر می‌گردیم مأيوس خواهند شد. امکان برگشت به زمانی که کیتز را دلپسند و یا میلتون را دلیز خصلت می‌نامیدیم وجود ندارد. این بدان معنا نیست که گویا کل این طرح خطایی کرده بوده که شخص کریمی مانع آن شده تا آن جا که بتوانیم به هر آنچه که قبل از ظهور فردیناند دو سوسور در افق نظریه انجام می دادیم برگردیم. اگر نظریه به معنی تأمل خردمندانه نظام مند در باب مفروضات راهبردی ماست پس همچون همیشه گریزناپذیر می ماند. اما حالا در پی آنچه که ممکن است اوج نظریه بنامیم زندگی می کنیم، در عصری که پس از غنا یافتن از روشن بینی های متفکرانی همچون آلتوسر بارت و دریدا از پاره ای جهات از آنها نیز فراگذشته است.
نسلی که به دنبال این شخصیت‌های پیشاهنگ آمد کاری را انجام داد که اغلب نسل‌هایی که از پی می‌آیند انجام می‌دهند. آنها آرای نوآورانه را بسط دادند، بر آنها افزودند، نقدشان کردند و به کارشان بستند. آنهایی که توانستند، فمینیسم و ساختارگرایی را آفریدند؛ آنهایی که نتوانستند چنین روشن بینی‌هایی را در مورد موبی دیک یا گربه کلاه پوش اعمال کردند. اما این نسل جدید هیچ هیئتی از آرای قابل قیاس متعلق به خود به بار نیاورد. پیروی از نسل قدیمی‌تر کاری دشوار بود. سده جدید بی‌گمان سر وقت خیل رهبران خود را به ارمغان می‌آورد.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.