لالایی

لالایی

معرفی کتاب لالایی:

قسمتی از کتاب لالایی:

از اینکه شماتتم می‌کرد به او حق می‌دادم، ولی همیشه همین قدر چشم سفید بودم. همیشه فرشته می‌گفت إلى تو چقدر کله خرابی! چه دل و جراتی داری، چطور این قدر دل گنده‌ای؟!

خب من این طوری بودم دیگر. اگر ذاتم اینگونه نبود هنوز همان مائده سادات عزیزجون بودم و پایم هم به خارج از شهرمان نرسیده بود و اگر خیلی زرنگ بودم همان جا درسم را می‌خواندم و شوهر کرده بودم، دو تا هم بچه آورده بودم، ولی جنس من مثل آنها نبود؛ من، من بودم. من مائده سادات آنها نبودم. من الناز بودم. از اسمم هم بدم می‌آمد و به همه می‌گفتم إلى هستم، یعنی الناز، حتی یک بار وقتی یکی از اساتید متوجه شد بچه‌ها الى صدایم می‌کنند، خیلی تعجب کرد و گفت مائده که اسم خیلی زیباییه و من آدم بی‌سلیقه‌ای هستم، ولی من از این شکل اسامی که عزیزجون انتخاب می‌کرد بیزار بودم. هرچند که بارها طاهره ساداتمون گفته بود اسم مرا او انتخاب کرده است.

آقام هم تایید کرده بود، ولی من زیر بار نمی‌رفتم اصلا من یک اسم نازدار مثل همین الناز دوست داشتم که حالا خودم برای خودم انتخاب کرده بودم.