به گفته آقام: از همین جا هم آسمان را می‌توان دید

باید آخرین خاطراتم خانمانه درذهنش ثبت می شد، هیچ وقت فکر نمی کردم وقتی برسد که حاضر باشم داوطلبانه، خانم بودنهای طاقت فرسا را سرلوحه‌ی زندگی ام قرار دهم نفسی گرفتم و دزدکی نگاهش کردم. سرش زیر بود و داشت با استکان چایش که توی نعلبکی دست نخورده مانده بود، بازی می کرد استکان کمر باریک با حرکت دست خود...

دست‌های گِلی،بیلچه‌ی قرمز رنگ و گل‌های بنفشه از پیش چشمانش گذشتند. باغچه‌ی کوچک و باریک کناره‌ی دیوار حیاط را مفروش می‌کرد تا برای آمدن عید آماده شوند.کار هرساله‌شان بود و همان سال،سال آخر شد.چند سال بعد را نه دیگر بنفشه‌ای کاشت و نه حتا اجازه داد مادر چیز دیگری بکارد.آن باغچه اگر سبز می‌شد،اگر نشانی از بهار پیدا می‌کرد محمدطاها...