پیشدرآمدی بر نظریهی ادبی
درباره نویسنده تری ایگلتون:
تری ایگلتون (Terry Eagleton) (زاده ۲۲ فوریه ۱۹۴۳) نظریه‌پرداز ادبی بریتانیایی است. بسیاری او را تأثیرگذارترین منتقد ادبی زندهٔ بریتانیا می‌دانند.او با تکیه بر نظریه‌های مارکسیست‌های اروپایی از جمله والتر بنیامین، لویی آلتوسر و پیر ماشری، مخاطبان فراوانی یافت و با پیروی از افکار این نظریه‌پردازان از شیوه‌ای ماتریالیستی برای مطالعه ادبیات بهره برد. این شیوه او در نوشته‌هایش در مورد ساموئل ریچاردسون و خواهران برونته نمود دارد. پافشاری ایگلتون بر پیچیدگی و سودمندی مقولات سنتی و هنجاری نظیر ایدئولوژی، زیبایی‌شناسی و نقد فرهنگی به طور کلی مؤثر بوده است. قرائت دوباره او از این مقوله‌ها بیش از هر چیز در اشتیاق وی برای برانگیختن بحث‌های انتقادی در زمینهٔ فرهنگ معاصر ریشه دارد و این انتقادی است به دور از آنچه که در نسبیت فرهنگی و بی‌تفاوتی سیاسی پست مدرنیسم می‌داند.
درباره کتاب پیشدرآمدی بر نظریهی ادبی:
کتاب «پیش درآمدی بر نظریه ادبی» بررسی رضایت بخشی از همه نظریه های مهم ، از ساختارگرایی در دهه 1960 تا ساختارشکنی امروز ، را ارائه می دهد.
“این کتاب یک راهنمای اجمالی برای جالب ترین و مخوف ترین روندهای مطالعه ادبیات طی پنجاه سال اخیر.”
در نظر داشته باشید شما در این کتاب علاوه بر اینکه با نظریه های مختلف ادبی آشنا می شوید، از منظر نویسنده ای مارکسیست به چالش کشیدن این نظریه ها را هم خواهید آموخت. رویکرد انتقادی این کتاب نسبت به نحله های ادبی باعث می شود شما در گیر یک فرآیند فکری جدی شوید.
این اثر کلاسیک تمام جنبش های مهم مطالعات ادبی در این قرن را در بر می گیرد. تئوری ادبی که به دلیل سبک واضح و جذاب و برخورد بی تکلف خود مورد توجه قرار گرفته است ، به عنوان گزینه انتخابی برای هر کسی که علاقه مند به یادگیری دنیای تفکر ادبی معاصر است ، الزامی است.
قسمتی از کتاب پیشدرآمدی بر نظریهی ادبی:
در انگلستان قرن هجدهم مفهوم ادبیات، به خلاف آنچه امروزه گاهی معمول است، به نوشته‌های خلاق یا تخیلی محدود نبود. ادبیات به معنی کل نوشته‌های ارزشمند در جامعه، از قبیل فلسفه، تاریخ، رساله‌ها و نامه‌ها و نیز اشعار بود. آنچه به متنی کیفیت ادبی می‌بخشید داستانی بودن یا نبودن آن نبود زیرا در قرن هجدهم در این باره که آیا اصولا قالب جدید رمان ادبیات است یا نه، تردیدی جدی وجود داشت بلکه سازگاری آن با استانداردهای معینی از «بيان وزین» بود. به عبارت دیگر، معیارهایی که ادبیات بودن را مشخص میکرد آشکارا ایدئولوژیک بود: نوشته‌ای که ارزش‌ها و «ذائقه‌های» یک طبقه اجتماعی خاص را مجسم میکرد ادبیات قلمداد می‌شد، حال آن که یک ترانه خیابانی، یک رمان عاشقانه و شاید حتی یک نمایشنامه مردم پسند چنین نبود. لذا در این مقطع تاریخی منطقا بدیهی بود که مفهوم ادبیات «باری ارزشی» داشته باشد.
به هر تقدیر در قرن هجدهم، کار ادبیات چیزی بیش از «تجسم بخشیدن» به ارزش‌های اجتماعی معین نبود: ادبیات برای گسترش عمیق‌تر و اشاعه وسیع‌تر این ارزش‌ها ابزاری حیاتی بود. انگلستان قرن هجدهم، درهم کوفته اما دست نخورده، از درون جنگ داخلی خونین قرن هفدهم که طبقات اجتماعی را به جان یکدیگر انداخته بود سر برگرد؛ و در حرکت به منظور تحکیم دوباره یک نظم اجتماعی لرزان، فشرده مفاهیم نوکلاسیک مربوط به منطق، طبیعت، نظم و …
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.