درنده تاریکی

دست هام وحشیانه دور یقه ام حلقه شدن و لباس رو پاره کردم، شوکه به تصویر خودم در آینه خیره شدم. خراش ها و کبودی های ذره ذره محو می شدن، هر جای زخمی گر می گرفت و به خودی خود ناپدید میشد. چه بلایی داشت سرم میومد؟ درد مثل اهنی گداخته توی سرم پیچید اونقدر شدید که بی اختیار دست هامو دو طرف اینه گذاشتم و سرم رو با همه قدرت به آینه کوبیدم . درد پخش شد و به چشم هام انتقال یافت، به تصویر چشم های خودم در آینه هزار تکه شده خیره شدم، برق نقره ای رنگی توی چشم های آبیم مخلوط شده و در تاریکی می درخشید . دردی آنچنان شدید توی قلبم پیچید که برای چند ثانیه حس کردم کسی داره قلبم رو از سینه جدا می کنه، روی زمین زانو زدم و دستامو رو سینه ام گذاشتم، نفس هام به شماره افتاده بود. صدای بلند ضربان تند قلبم توی سرم منعکس می شد. در یک آن حس کردم هزاران شمشیر به قلبم فرو رفتن، دیگه نتونستم جلوی خودمو بگیرم، با همه توان جیغ زدم. جینی از ته دل، اونقدر بلند که سکوت شب رو شکافت. صدای آخرین تپش قلبم رو شنیدم و بعدش سکوتی مرگبار …