خدا به روایت قرآن

خدا کیست؟ هنگامی که به این پرسش از منظری فلسفی یا کلامی پرداخته شود، شاید پاسخش را کمابیش از هر جایی بتوان آغاز کرد. ولی زمانی که بخواهیم به این پرسش از منظر متنی مقدس پاسخ گوییم، پاسخ‌ها باید همواره با آن چه آن متن مقدس درباره خدا می‌گوید آغاز شود (و عمدتا در آن بماند). این محدودیت چیزی شبیه به مرز گرداگرد زمین تنیس است. این مرزی اعتباری و دل بخواه است، آن چنان که شاید آن را بپذیریم و حتی شاید بازی را بدون آن به رسمیت بشناسیم، ولی بازی، بدون آن مرز، عمده هیجان و لذتش را از دست می‌دهد.

البته همچنان که بازیکنان تنیس همه عمرشان را در زمین تنیس نمی‌گذرانند، مواقعی هم در این کتاب هست که گویی «وقت تنفسی» می‌گیریم و می‌گذاریم بحثمان به فراسوی مقایسه محدود متون متناظر کتاب مقدس و قرآن کشیده شود. قواعد بازی فقط می‌طلبد که وقتی چنین می‌کنیم، آن را اطلاع دهیم.

کتاب مقدس و قرآن مطالب بسیاری درباره خدا به ما می‌گویند و از بسیاری جهات باهم موافق‌اند، ولی موافقتشان همیشه به چشم نمی‌آید؛ زیرا به تعبیر ادبی، اسلوب‌های بیانی هر کدامشان بسیار متفاوت است. کتاب مقدس داستانی حماسی را می‌گوید که با آفرینش جهان، و از جمله آفرینش زمان، آغاز می‌شود و به پایان جهان و پایان زمان می‌انجامد. الله در قرآن این داستان را نیک می‌داند…