کی یرکگور

سورن کی‌یرکگور در نقطه‏‌ای تعیین‏ کننده در تاریخ فلسفه به نگاشتن مشغول شد. دانشجویان فلسفه او را نویسنده‏‌ای ضدروشنگری می‏دانستند؛ به این معنی که او به مشکلات ناشی از جهان‏بینی روشنگری واکنش نشان می‏داد. جنبش روشنگری در قرن‏های هفدهم و هجدهم در صدد آمیختن مفاهیم غالب از خدا، طبیعت، معرفت و انسان با یک جهان‏بینی یکپارچه بود. متفکران روشنگری بر عقل و استفاده از آن برای فهم و زندگی بهتر تأکید داشتند. کی‌یرکگور به جای تأکید بر معرفت بشریِ حاصل از عقل یا فلسفۀ عقلانی نظام‏مند، گفت انسان‏ها از اساس موجوداتی منطقی یا عقل‌‌گرا نیستند، بلکه موجوداتی دارای دغدغه، میل و احساسند که بر پایۀ طبیعتشان عمل می‏کنند و تصمیم می‏گیرند. این سخن را می‌توان عصارۀ اگزیستانسیالیسم انگاشت. با ‌‌‌این‌که او عبارت اگزیستانسیالیسم را در نوشته‏ هایش بسیار کم به کار برده است و در زمان او این عبارت معنای امروزی را نداشت، پدر اگزیستانسیالیسم نام گرفته است.