هنر سیر و سفر

هنر سیر و سفر

هنر سیر و سفر دوباتن مجموعه‌ای از نه جستار یا مقاله‌ی فلسفی است. این کتاب در دسته‌ی کتاب‌های غیرداستانی قرار می‌گیرد و ژانری ترکیبی از جمله فلسفه، هنر، سفرنامه و خودزندگی‌نامه دارد. آلن دوباتن در این کتاب، بی‌اعتنایی به ماهیت سفر در دوران مدرن را که با تمرکز به مقصد به‌جای چگونگی رسیدن به مقصد را نقد می‌کند. از نظر دوباتن سفر، مظهر و نمادی از جست‌وجوی آدمی برای رسیدن به شادی و حقیقت است. در هر کدام از این نه بخش، دوباتن این مضمون را با همراهی یکی از نویسندگان، هنرمندان و فیلسوفان غربی بسط می‌دهد. در این نه بخش، نویسنده از دلشوره‌ی شروع سفر، نحوه‌ی چینش وسایل و از مکان‌های بین‌راهی، غذاخوری‌ها و اقامت‌گاه‌ها سخن می‌گوید. از علاقه‌ی آدمی به کشف سرزمین‌های دور حرف می‌زند و سفرهای توریستی کلیشه‌ای را نقد می‌کند. دوباتن تاثیر بناهای تاریخی، معماری و مناظر طبیعی بر مسافر را شرح می‌دهد و رد این آثار را بر هویت و شخصیت مسافر دنبال می‌کند. در این نه جستار، نویسنده از نظرات، طرح‌ها و نقاشی‌های بسیاری کمک می‌گیرد که بر اثربخشی متن افزوده‌اند.

کتاب با شرح تجربه‌ی سفر دوباتن شروع می‌شود. در فصل اول با عنوان «عزیمت؛ در باب دلشوره سفر» سفر به «باربادوس» با راهنمایی «جی.کی هویسمانس»، نویسنده از تجربه‌ی شخصی خود در سفر به «باربادوس» می‌نویسد. شنیدن توصیفات ساحل‌های آفتابی و درختان سایه‌دار جزیره‌‌ی بابادوس، هرگونه شک و تردید برای ترک لندن ابری و بارانی را از بین می‌برد. دوباتن به قصد بهشت به جزیره سفر می‌کند. از اقامت دوباتن دیری نمی‌گذرد که از آفتاب شدید و شن‌های یکدست دلزده می‌شود و مشاجره با همراهش هم اوضاع را وخیم‌تر می‌کند. پس بهشتی که نویدش را در آگهی‌های گردشگری داده بودند، چه شد؟ در ادامه‌ی این فصل، نویسنده با کمک از سرگذشت «هویسمانس» توضیح می‌دهد که چطور می‌توان از سفری که طبق توقع پیش نمی‌رود هم لذت برد. این سبک از نگارش در بخش‌های دیگر هم ادامه می‌یابد و نقاشی‌های افرادی مثل «ون گوگ»، «ادوارد لین»، «اوژن دلاکروا»، «ادوارد هاپر» و «اشر براون دوراند» نیز متن کتاب را مزین کرده است.