بداهه پردازی قصه سازی یا هنر خلق چیزها
درباره نویسنده کیت جانستون:
کیت جانستون (Keith Johnstone) نویسنده کتاب بداههپردازی، قصهسازی یا هنر خلق چیزها، (زاده 22 فوریه 1933) یکی از پیشگامان تئاتر بداهه بریتانیایی و کانادایی است. در حقیقت باید او را مبدع سیستم بداهه در تئاتر مدرن دانست. او تئوری خود را تحتِ‌عنوان تئاتر ـ ورزش، سامان داده و نظریه‌مند کرده است. جانستون در دوران کودکی، از مدرسه متنفر بود و معتقد بود که مدرسه جایی برای کشتن تخیل است. بعد از مدتی تحصیل در منطقه‌ی کارگری باترسی در حومه‌ی لندن، در آغاز دهه‌ی ۵۰ میلادی، به تئاتر روی آورد و در سال ۱۹۵۶ به عضویت در کمپانی تئاتری رویال کورت درآمد. در طی این سال‌ها، در مقام دراماتورژ، کارگردان و مدرس تئاتر با این کمپانی همکاری کرد.
کیت بعد از مدتی، تصمیم گرفت تا علیه آنچه تاکنون آموخته و آموزانده است، شورش کند و به رویکرد بازیگرانِ خودمختار و خودبه‌خودی توجه نشان دهد. در سال‌های دهه‌ی شصت او به کلگری در آلبرتای کانادا مهاجرت کرد. جانستون، مؤسس و بنیان‌گذار تئاتر لوزموز، مهم‌ترین گروه تئاترِ بداهه در دنیاست. این گروه که شامل بداهه‌پردازانی از ملیت‌های مختلف و بیشتر انگلیسی‌زبان است، مروّج تئوری بداهه‌پردازانه‌ی اوست. او در طول بیش از شش‌دهه فعالیتِ خلاقه، شکل‌های مختلفی از تئاتر بداهه همچون، تئاتر گوریلا، ورزش ـ تئاتر، مایسترو و بازی زندگی را ابداع کرده است که بازیِ زندگی در تئاتر سلطنتی انگلستان، معرفی و اجرا شده است. اجرایی که برای اولین بار، از شبکه‌های تلویزیونی آمریکا پخش شد.
درباره کتاب بداههپردازی، قصهسازی یا هنر خلق چیزها:
کیت جانسون در این کتاب در قالب ۱۶ فصل به تبیین تئوری بداهه‌ی خود پرداخته و هسته‌ی مرکزی تئوری خود را بر پایه‌ی چهار چیز بنیان نهاده است: «بدون شکست‌خوردن چیزی یاد نمی‌گیری.»، «لطفاً از خیر بهترین‌بودن بگذر! بهترین‌بودن یعنی بهترشدن از چیزی که الان هستی.»، «برای خلق رابطه به صحنه قدم بگذار. دست‌کم تنها نخواهی بود.» و «ایده‌ی از پیش طراحی شده، اهمیتی ندارد. مهم کاری است که انجام می‌دهی»
این شانزده فصل عبارتند از: «ورزش ـ تئاتر»، «پیشنهاد تماشاگران»، «دردسرهای بازخورد»، «خودانگیختگی»، «بداهه برای قصه‌گویان»، «بگذار چیزها اتفاق بیفتند»، «قصه‌ی بازی‌ها»، «آنجا بودن»، «یک سری از بازی‌های پُرکننده»، «روندها»، «شخصیت‌ها»، «بازی‌های متفرقه»، «بازی‌های سرگرم‌کننده»، «موارد فنی» و «مرور»
نشریه‌ی معتبر کالت ویک در مقاله‌ای با عنوان «بداههپردازی» به اهمیت خواندن این کتاب برای بازیگران پرداخته است. نشریه‌ی اکتور کستینگ ایتالیا نیز در مقاله‌ای با عنوان «ده کتابی که هر بازیگری باید آن را بخواند» از کتاب پیش رو در کنار کتاب‌هایی مانند «روش کنش‌های بدنی» اثر کارلو ماریا آلسینا ، «روش لی‌استراسبرگ در ده درس» اثر اومبرتا دِبیازه ، «به‌سوی تئاتر بی‌چیز» اثر گروتفسکی، «فضای خالی» اثر پیتر بروک، «سه کاربرد چاقو» اثر دیوید ممت، «تمرینات بداهه برای تئاتر» اثر ویولا اسپولین، «فرهنگ کوچک هنرپیشه» اثر داریو فو و «داستان‌های کوتاهی از تئاتر» اثر لوییجی لونگاری نام برده است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.