صد مانیفست

مارشال برمن: اهميت مانیفست در قدرت تخیلش است… مانیفست نخستین اثر هنری بزرگ مدرنیستی است.

در این مجموعه با اهمیت و بدیع، که از صد مانیفست صد سال اخیر تشکیل شده است، آلکس دانچف نواهای همگون و ناهمگونی را از انواع و اقسام جنبش ها، از فوتوریسم و دادائیسم و سوررئالیسم و فمینیسم گرفته تا کمونیسم و ورتیسیسم و استریدنتیسم و استاکیسم، به صدا درآورده است . صداهایی که موضوعاتی نظیر فیلم و معماری و مد و آشپزی هم در آن ها طنین انداخته اند. مانیفست هنری هیچ است اگر انقلابی نباشد. مانیفستها عجیب، نامتعارف و آزارنده اند. شوخ طبعی و عقلانیت را با مطالباتی که اساس جهان را می لرزانند در می آمیزند. در این مجموعه هنرمندانی گرد آمده اند از شاخه ها و گرایش های مختلف، از جمله کاندینسکی، مایاکوفسکی، رادچنکو، لوکوربوزیه، پیکابیا، دالی، اولدنبرگ، ورتوف، بازلیتس، کیتای، و گیلبرت و جورج، همراه با حامیان و همکارانشان – چهره هایی نظیر مارینتی، آپولینر، برتون، تروتسکی، گی دوبور و رم کولهاوس.