آخرین رویا

ساده که نیست به زبان بگوییم ” دوستت دارم “! تا پای جان، باید خسارت این دوست داشتن و دل بستن را بدهیم. تا آخرین نفس، باید برای دلبستگی‌هایمان بجنگیم، آن هم نه با زره و تیر و تفنگ، که با گوشت و پوست و خونمان! با تک تک سلول‌های وجودمان!
چه دردها که نخواهیم کشید! چه خراش‌ها که بر نخواهیم داشت؛ چه رنج‌ها که تجربه نخواهیم کرد و داغ چه بی‌مهری‌هایی که نخواهیم کشید….اما چه می‌شود کرد؟ آدمیزاد است دیگرا و این آدمیزاد، فرزند همان قابیل نامرد است! قابیلی که مهربانی و دوست داشتن و وفاداری و دل بستن را بلد نیست!