کنام

همه چیز توی یک لحظه اتفاق افتاد: در پناه آن تاریکی، حول یک لیوان، با تماس دو انگشت، چشم و گوش دستها باز شد. حالا هیچ چیز سر جای قبل نیست: همه جا روشناست. روی تخت آرام گرفته اید. سوغات آذر، ماه گردن آویز ، روی سینه ی توست، مچ بندت به دست آذر و جای خالی قاب عکس منصور به دیوار. حالا اگر یک چیز از زندگی فهمیده باشی آن است که پیش از این چیزی از زندگی نفهمیده ای. حالا میدانی مرد شدن، تصویری است که فقط می توانی توی چشم های راضی یک زن ببینی.