هگل یا اسپینوزا
هگل یا اسپیرزا نخست در ۱۹۷۰، بعد از تقریبا هشت سال وقفه در کارهای ماشری منتشر شد. همان طور که وارن مانتیگ’ اظهار می‌کند، این کتاب بیانگر نقطه واگرایی افكار فلسفی پی‌پر ماشری از استاد و همکارش لویی آلتوسر است. هر دوی آن‌ها به سبک خاص خود به بدخوانی ملالت‌آور آثارشان تحت عنوان ساختارگرایی و احیای انسان‌گرایی (یا شاید به عبارت درست‌تر، ضد-ضدانسان‌گرایی) در فرانسه آن زمان واکنش نشان دادند. مانتیگ معتقد است هگل یا اسپینوزا مرحله جدیدی در کار ماشری است که می‌تواند «نه به مثابه طرد یا بازگشت به گذشته، بلکه در مقابل، به مثابه جابجایی، گسست و تلاشی برای کشف نقاط جدیدی از انطباق [میان فلسفه هگل و اسپینوزا] نگریسته شود که از آن جنبه‌ها می‌توان درباره مسائل و پرسش‌های خاصی گفتگو کرد، بی آن که این گفتگو از سوی مفسران بر هم بخورد.»”
احتمال دارد بپرسیم که مزایای احتمالی این کتاب – به استثنای مزیت‌هایی که برای مخاطبان محدودی دارد که به موضوعات مبهم فلسفه علاقه‌مندند – چیست. ولی این شیوه نگریستن به کتاب حاضر باعث می‌شود موضع انتقادی آن نسبت به فلسفه معاصر و نیز علم سیاست به طور کامل فراموش شود. هر چند تمرکز این کتاب از نظر سبک نگارشی، باعث از دست دادن «تقریبا مخاطبان زیادی می‌شود» نباید آن را کنار گذاشت.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.