مانویت

مانویت

درباره نویسنده میشل تاردیو:

میشل تاردیو (Michel Tardieu) نویسنده کتاب مانویت، (متولد 10 آوریل 1938) محقق فرانسوی است که بر روی جریانات مذهبی در اواخر باستان و در خاور دور و نزدیک کار می کند. او در Mareuil، Dordogne به دنیا آمد و قبل از تبدیل شدن به یک محقق در آموزش عالی دولتی، در یک سمینار کوچک و با دومینیکن ها در تولوز تحصیل کرد. کار در عراق و کشورهای همسایه منجر به دستیابی به تعدادی از زبان‌های خاور نزدیک باستانی متاخر شد که به آشنایی گسترده با فارسی و چینی نیز گسترش یافت.
تاردیو به بخش پنجم École pratique des hautes études (جایی که جانشین پیر هادو شد) و متعاقباً به کالج دو فرانس (1991) منصوب شد.

او عمدتاً در مورد آیین مانوی و گنوسی و در جریانات مربوط به اینها در دین زرتشت کار کرده است. تاردیو درباره ناگ حمادی و دیگر اکتشافات مهم قرن بیستم متون در مصر و خاور نزدیک منتشر کرده است. تئوری تاردیو، که به دور از اطمینان از پیوستگی یکپارچه باقی مانده است، در اثر او، Les paysages reliques (1990)، به حذف فرضی سیمپلیوس کیلیکیا و دیگر نویسندگان نوافلاطونی آتنی پس از بسته شدن مدارس توسط ژوستینیان (529) مربوط می شود. به حران (یا Carrhae) در بین‌النهرین.

درباره کتاب مانویت:

تتبعات مانوی در غرب، مانند هر موضوع دیگری که ربطی با تمدن اروپایی و گذشته آن داشته باشد، چنان وسعتی دارد که صرف برشمردن کتابها و مقالات محققان غربی نیز در این موضوع دشوار است. مانویت در مشرق زمین و على الخصوص در ایران نیز روزگاری اهمیتی داشته و چندین قرن جاذبه آن خواص و عوام از هر دین دیگر را به سوی خود کشیده بوده است و در اقصای شرق و غرب جهان متمدن دینداران بسیاری به جانب آن مایل شده بوده اند.

تأثیر آن در گستردن گرایش به زهد و درویشی در ایران و عراق و غرب چین و شمال آفریقا احتمالا کم نبوده است و مسلمانان نیز، که چند قرن بعد در دایره نفوذ ایشان وارد شدند، ناگزیر از این تأثیر برکنار نمانده بوده‌اند. بعضی محققان حتى مدعی شده‌اند که صابثه مذکور در قرآن نیز همین مانویه‌اند که مورخان اخباری از حضور آنها در شبه جزیره و در بین قریش روایت کرده‌اند. این رأی درست باشد یا نباشد، در جاذبه‌ای که مانویت برای ساکنان ایران و عراق و نواحی اطراف داشته….

قسمتی از کتاب مانویت: