قدرت جغرافیا (نقشه‌هایی که اکنون و آینده جهان را آشکار می‌کنند!)

قدرت جغرافیا (نقشه‌هایی که اکنون و آینده جهان را آشکار می‌کنند!)

درباره نویسنده تیم مارشال:

تیم مارشال (Tim Marshall) نویسنده کتاب قدرت جغرافیا، با نام کامل تیموتی جان مارشال (زاده 1 مه 1959) روزنامه نگار، نویسنده و سخنگوی انگلیسی است که به دلیل تحلیلی که در مورد تحولات در اخبار خارجی و دیپلماسی بین المللی دارد مشهور است. مارشال (سردبیر سابق دیپلماتیک و همچنین سردبیر امور خارجه برای Sky News) مفسر مهمان رویدادهای جهانی برای BBC ، Sky News و مجری مهمان LBC است.

درباره کتاب قدرت جغرافیا:

کتاب حاضر به بررسی 10 منطقه ای می پردازد که سیاست جهانی را در آینده و عصر جدید شکل می دهند؛ این مناطق عبارتند از: «استرالیا، ایران، عربستان سعودی، بریتانیا، یونان، ترکیه، ساحل، اتیوپی، اسپانیا و فضا». از آن جا که جهان در آینده وارد دوران جدیدی از رقابت برای کسب قدرت برتر می شود که در آن بازیگران بی شماری در تلاش اند تا مهم ترین نقش را داشته باشند؛ کتاب حاضر در ابتدا با مسائل روی زمین، از جمله منطقه ای که قرن ها ناشناخته و دور افتاده بوده، شروع می کند و سپس به دو کشوری که قدرت شکل دادن به رویدادهای منطقه هند- اقیانوس آرام را دارند، یعنی قاره جزیره ای و استرالیا می پردازد. این اثر به سوالاتی از قبیل: چرا روسیه در جنگ با اوکراین اسیر جغرافیا است؟ و… پاسخی جامع و دقیق می دهد.

قسمتی از کتاب قدرت جغرافیا:

استرالیا هنوز مقصدی جذاب برای خارجی ها، از جمله کارگران مهاجر و پناهجویان است. استرالیا چنان محبوب و مهاجران چنان برای رسیدن به آن به هر طریق ممکن بی تاب اند که دولت های این کشور، یکی پس از دیگری، قوانین شدیدی علیه مهاجران غیرقانونی وضع کرده اند.

در سال 2001 نیروی دریایی استرالیا رهگیری قایق های پناهجویان و مهاجران را آغاز کرد. این قایق ها یا مجبور به بازگشت می شوند، یا به کشور سومی فرستاده می شوند، یا اگر به سرنشینان آن ها اجازه انتقال به کشتی های استرالیا داده شود، به جزایر دورافتاده نارو و مانوس در پاپوآ گینه نو منتقل می شوند.

این سیاست در سال 2008 متوقف شد اما در سال 2012 از سر گرفته شد. از آن زمان بیش از سه هزار نفر دستگیر شده اند. برخی به کشورهای خود برگردانده شده و چند صد نفر از آن ها هم از سوی ایالات متحده آمریکا پناهندگی دریافت کرده اند. در سال 2020 حدود دویست و نود نفر در آنچه که استرالیا «مراکز رسیدگی» می نامد در جزیره ها باقی مانده بودند. حملات خشونت آمیزی توسط بومیان علیه این افراد صورت گرفته است.

فعالان حقوق بشر این اقدامات استرالیا را به عنوان سیاستی غیرانسانی و غیرقانونی محکوم کرده اند، اما این سیاست هنوز در میان رای دهندگان استرالیایی آن قدر محبوبیت دارد که پابرجا باقی بماند. تعداد قایق های حامل مهاجران غیرقانونی کاهش یافته، اما تعداد افرادی که از طریق مسیر هوایی وارد استرالیا می شوند و درخواست پناهندگی می دهند افزایش پیدا کرده است.

این افراد به استرالیا می آیند چون این کشور مدرن تا حد زیادی هنوز همان «سرزمین خوش یمن» باقی مانده است. این اصطلاح مربوط به کتابی به همین نام است که در سال 1964 توسط دونالد هورن نوشته شد. هورن این اصطلاح را کمابیش کنایه آمیز به کار برده بود اما سرزمین خوش یمن به عنوان توصیفی مثبت جا افتاد و البته بی دلیل هم نبود.