فتوح اعراب و ترکان در شبه قاره هند
درباره نویسنده خدیجه عالمی:
خدیجه عالمی نویسنده کتاب فتوح اعراب و ترکان در شبه قاره هند، متولد 1350 است.
درباره کتاب فتوح اعراب و ترکان در شبه قاره هند:
فتوح از جمله عوامل بیرونی مؤثر در گسترش اسلام در جامعه هندویی است. روند فتوح در شبه قاره هند، منجر به شکل گیری حاکمیت های اسلامی و گسترش اسلام در این منطقه شد. از نفوذ اسلام تا شکل گیری حکومت های سلاطین مسلمان در هند عوامل مختلف درونی و بیرونی از جمله نقش و اراده انسانی دخالت داشته است. حضور و اراده انسانی در حوزه های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی نقش تعیین کننده ای دارد. افراد در عرصه سیاست و اجتماع ظاهر می شوند و بر تحولات سیاسی و اجتماعی جامعه تأثیر می گذارند. در سازوکار فتوح در شبه قاره هند، نقش فاتحان و عوامل جغرافیایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
از جمله مسائل مهم در ارتباط با این امر، فاصله های جغرافیایی مانند رود، کوه، دریا، بیابان، خشکی، کویر و آب های آزاد است که بر روند فتوح تأثیرگذار بوده است. فاصله های جغرافیایی به عنوان عوامل مؤثر در تسریع و یا کاهش روند فتوح به شمار می آیند. از این رو شیوه های مدیریتی و تاکتیک هایی که فاتحان برای برطرف کردن موانع و گسترش فتوح اتخاذ می کردند جالب توجه است. در مبحث فتوح پرسشهای زیر مطرح است که ناظر بر تأثیر متقابل تاریخ و جغرافیا بر روند فتوح است:
مسائلی مانند فتوح چگونه صورت می گرفت؟ فاصله های میان هر منطقه، چه تأثیری در روند فتوح داشت؟ فاتحان چه تأثیراتی بر فاصله های جغرافیایی می گذاشتند و چگونه آن (فاصله های جغرافیایی) را مدیریت می کردند؟ و فاتحان به منظور کاهش فاصله های جغرافیایی چه اقداماتی انجام می دادند؟ از جمله مواردی است که در زمینه فتوح مورد بررسی قرار می گیرند.فرماندهان نظامی در جریان فتوح به سه شیوه، اقدام به کاهش فاصله های جغرافیایی نمودند.
تعیین نقاط آغازین فتوح و شکل گیری کانون های اصلی، نخستین شیوه در انجام فتوح بوده است. هنگامی که فتوح از جزیره العرب به سمت شمال یعنی شامات توسعه پیدا کرد، در بخش های حاشیه خلیج فارس نیز از بصره به سمت منطقه عراق تداوم یافت. به منظور اداره فتوح و تداوم آن، مناطقی در نظر گرفته شد که به عنوان مراکز و کانون های اصلی فتوح مطرح بودند. بصره و کوفه نخستین کانون های نظامی به شمار می روند که در سال های 16و17ق توسط مسلمانان بنا شدند. بعد از بنای آنها، نیروهای اصلی در آنجا مستقر شدند و فتوح از سمت بصره و کوفه به اطراف بین النهرین و شامات توسعه پیدا کرد. در سال 84 ق شهر واسط (که توسط حجاج بن یوسف ثقفی بنا شد) به عنوان یکی دیگر از مراکز و کانون های اصلی فتوح مورد توجه مسلمانان قرار گرفت.
قسمتی از کتاب فتوح اعراب و ترکان در شبه قاره هند:
آریاییها در سال ۱۵۵۰ ق. م از منطقه آسیای مرکزی به هند مهاجرت کردند و در شمال هند مستقر شدند آنها شروع به گسترش قلمرو در شمال و شمال غربی هند نمودند. در ساختار سیاسی آنها شخص شاه قرار داشت. هسته مرکزی کولا نام داشت که توسط پیرترین عضو خود (کولاپا)، مدیریت میشد. آنان شاه را در انجام دادن وظایف یاری می.دادند دو نفر به شاه بسیار نزدیک بودند پورهیتا یا بزرگ روحانیون که وظایف روحانی و اخترشناسی و مشاور را بر عهده داشت و سنانی که فرمانده سپاهیان بود تعداد بسیاری خبرچین و پیک نیز اطرافیان شاه را تکمیل میکردند. همچنین گروه وسیعتری نیز همیشه در اطراف شاه بودند که گردونه رانان، خزانه دار پیشکار و مسئول طاسهای قمار از آن جملهاند. وجود شخص اخیر نشانگر علاقه درباریان به قمار و رواج آن میان مردم بوده است.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.