سیاحتنامه ایران
درباره نویسنده آرنولد هنری ساویج لندور:
آرنولد هنری ساویج لندور (Arnold Henry Savage Landor) نویسنده کتاب سیاحتنامه ایران، (زاده ۲ ژوئن ۱۸۶۵ – درگذشته ۲۶ دسامبر ۱۹۲۴) نقاش، کاشف، نویسنده و مردم‌شناس انگلیسی بود. لندر به سبکی اغلب شوخ طبعانه می نوشت.آرنولد اچ. اس. لندور در خانواده چارلز ساویج لندور در فلورانس ایتالیا متولد شد و دوران کودکی خود را در آنجا گذراند. نویسنده والتر ساویج لندور پدربزرگ او بود.او در پانزده سالگی عازم پاریس شد تا در آکادمی جولیان به کارگردانی گوستاو بولانژر و ژول لوفور تحصیل کند. او سپس به سراسر جهان از جمله آمریکا، ژاپن و کره سفر کرد و مناظر و پرتره های زیادی را نقاشی کرد.
پس از بازگشت به انگلستان، ملکه ویکتوریا او را به Balmoral دعوت کرد تا ماجراهای خود را بازگو کند و نقاشی های خود را نشان دهد. او بعداً به نپال و تبت سفر کرد و از تجربیات خود در دو کتاب گفت: در سرزمین ممنوعه (1898) و تبت و نپال (1905).هنگامی که او در مورد شورش بوکسور در چین باخبر شد، به پکن (که اکنون پکن نامیده می شود) رفت تا به رژه پیروزی بپیوندد، سپس چین و متفقین (1901) را نوشت. در سال 1901 او از روسیه به هند سفر کرد، سوار بر اسب از طریق ایران، گزارش آن سفر را در کتاب متقاطع سرزمین های آرزو (1902) منتشر کرد. سفر به جزایر فیلیپین منجر به انتشار کتاب دیگری شد: جواهرات شرق (1904).
در طول دهه 1900 او از حبشه دیدن کرد و پرتره ای از پادشاه منلیک دوم کشید. کتاب لندور در سراسر پهناور آفریقا در سال 1906 منتشر شد. در سالهای 1911 و 1912 او یک سفر پر حادثه به ماتو گروسو در برزیل انجام داد و در سال 1913 در سراسر آمریکای ناشناخته جنوبی منتشر کرد. او نقش فعالی در جنگ جهانی اول و طراحی تانک و کشتی های هوایی داشت. سرانجام برای نوشتن زندگینامه خود در فلورانس بازنشسته شد و در سال 1924 در آنجا درگذشت.او در گورستان انگلیسی فلورانس به خاک سپرده شده است.
درباره کتاب سیاحتنامه ایران:
سفرنامه‌نویسی در دوره قاجار دارای ویژگی‌های خاصی است؛ این گونه ادبی به‌خصوص در دوره ناصری شدت بیشتری پیدا کرده است. سفرنامه‌نویسی از دو جنبه حائز اهمیت است؛ نخست آنکه بازتاب بخشی از افکار عمومی است، وقتی نویسنده به توصیف محیط پیرامون خود می‌پردازد. دیگر اینکه نسبت به موضوع از خود واکنش نشان می‌دهد و موضع‌گیری و احساس واقعی خود را بروز می‌دهد و نگرش خود را بیان می‌کند.
سفر نویسنده در سال 1900م آغاز شده و در سال 1902م به پایان رسیده است. او در این سفر، برای رسیدن به ایران از انگلستان و از مسیر آلمان، لهستان، اوکراین و روسیه گذشته است. بخشی از سفر در خاک اروپا با قطار صورت گرفته است و از هنگام ورود به منطقه خزر و سپس ایران، مجبور شده است راه را با گاری، درشکه، کالسکه و حتی گاه بر پشت اسب و قاطر طی کند. هنگام خواندن این کتاب، با رفتارهای اجتماعی و با صحنه‌هایی روبه‌رو می‌شویم که هنوز پس از گذشت چند دهه، کمابیش در ایران قابل رؤیت است.
البته باید در نظر داشت که بخشی از نسبت‌هایی که نویسنده به مردم ایران می‌دهد، برداشت‌هایی است که وی در ظرف مدّت کوتاه اقامتش در ایران به آنها رسیده است و الزاماً با حقیقت منطبق نیست؛ امّا می‌توان از لابه‌لای این نوشته‌ها و این نسبت‌ها به بخشی از رفتارهای اجتماعی ایرانیان که در صد سال پیش وجود داشته و بعضاً هنوز هم وجود دارد، پی برد. بررسی جامعه‌شناختی و روان‌شناختی که نویسنده از جامعه و مردم ایران آن روزگار به دست می‌دهد، بسیار باارزش است و اگرچه تماماً منطبق با واقعیّت نیست، دست‌کم به این معنی است که یک اروپایی دنیادیده، ایران را چگونه دیده و با چه برداشتی در مقایسه با دیگر جوامع با آن روبه‌رو شده است.
هنرى ساويج لندور در جای‌جای کتاب خود به نکاتی اشاره می‌کند که دربردارنده فواید سیاسی و اجتماعی است. او در تمام سفرنامه‌اش به صورت جسته‌وگریخته به مسئله روس‌ها در شمال ایران، وضعیت ایشان و رقابتشان با انگلیس پرداخته است. وی بر این باور است که روس‌ها قصد ورود به هند را دارند و بر آنند که تجارت ایران و هند را در دست گرفته، با این کار ضربه محکمی به انگلیس بزنند.
قسمتی از کتاب سیاحتنامه ایران:
«یکی از دلایل قلت کارخانه در ایران همین است. فقط معدودی از تجار به فایده کم قناعت دارند و از طرفی هم ایرانی چندان بستگی به پول ندارد. به عکس کمتر کسی در روی زمین پیدا می‌شود که مثل ایرانی به این اندازه از راه‌های خارج از قانون پول تحصیل کند. البته خواهید پرسید در مملکتی که هیچ کار بزرگ تجارتی نیست و در کارها مداخله می‌شود و سرمایه به کار نمی‌افتد، چطور بدون زحمت پول تحصیل می‌شود یا زیاد می‌گردد. از راه‌های حرام پول تحصیل می‌کنند و اغلب به سود زیاد و کرورهای بسیار پول قرض می‌دهند و سود می‌خورند. گاهی صد پنجاه و صد هشتاد، بلکه صددرصد سود می‌گیرند. دیگر کمتر از صد پانزده نمی‌شود و حال آنکه تنزیل پول در مذهب اسلام حرام است.»
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.