سالهای گمشده (لنین و تجربه انقلاب اکتبر)
با بازگشت ولادیمیر ایلیچ لنین رهبر بلشویسم به روسیه در آوریل سال ۱۹۱۷، زمینههای انقلابی فراهم شد که چند ماه بعد با پیروزی قیام اکتبر به سقوط دولت موقت و برقراری نظام تک حزبی در روسیه شوروی انجامید. تا پیش از انقلاب، نظریه عمومی در جنبش مارکسیستی روسیه بر این اساس استوار بود که در پی انقلاب نظامی دموکراتیک برقرار شده و زمینه تحقق آزادیهای اجتماعی را فراهم خواهد ساخت. تا این دوره، امکان آنکه حزبی به تنهایی حاکم شود و با ممنوعیت احزاب و گروههای سیاسی، جامعه را تحت سیطره خود در آورد باورکردنی نبود. حکم پذیرفته شده جنبش مارکسیستی چنان بود که در پی انقلاب دولتی ائتلافی تشکیل خواهد شد و با برقراری گستردهترین نوع آزادی، زمینه از میان برداشتن ستم و بیعدالتی را فراهم خواهد ساخت. بر این اساس، اختلاف نه بر سر ضرورت برقراری آزادی، بلکه بر سر توانایی یا عدم توانایی بلاواسطه پرولتاریای ضعیف و مناسبات شکل نیافتهی جامعه عقب مانده روسیه در واقعیت بخشیدن به چنان دریافتی بود. اختلاف بر سر درجه و دامنه انکشاف جامعه روسیه بود. بر سر چگونگی پشت سر گذاشتن مناسبات سرمایه داری و مسئله کسب قدرت و در نتیجه تاکتیک و استراتژی حزب طبقه کارگر در چگونگی دست یافتن به سوسیالیسم که در باره آن دیدگاه یگانهای وجود نداشت.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.