دندان جنایت

دندان جنایت

درباره نویسنده سم شپرد:

سم شپرد (Sam Shepard) نویسنده کتاب دندان جنایت، با نام کامل ساموئل شپارد راجرز چهارم (Samuel Shepard Rogers IV) (زاده ۵ نوامبر ۱۹۴۳ – درگذشتهٔ ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۷) نمایش‌نامه‌نویس، کارگردان و بازیگر آمریکایی بود. شپرد در طول زندگی حرفه‌ای‌اش بیش از ۴۰ نمایش‌نامه نوشت. سم شپرد برای اولین بار در سال ۱۹۷۱ با نمایش دهان کابوی مورد توجه قرار گرفت.

از جمله فیلم‌های او می‌توان به چیزهای درست، بلک‌تورن، حماقت برای عشق، باندیداس، ماگنولیاهای فولادی، پرونده پلیکان اشاره کرد. او یکی از نویسندگان فیلم‌نامه فیلم پاریس، تگزاس بود. او در سال ۱۹۷۹ برای نمایش‌نامه کودک مدفون جایزه پولیتزر را دریافت کرد. سام شپارد علاوه بر نمایشنامه، داستان کوتاه هم می‌نوشت.

درباره کتاب دندان جنایت:

یکی از نمایشنامه هایی که برای اولین بار سم شپرد را به عنوان صدای اصلی در تئاتر آمریکا معرفی کرد، دندان جنایت درام راک مهیج و نوآورانه اوست که در اینجا در نسخه ای اصلاح شده منتشر شد که به همان تازگی و تحریک آمیز است که نسخه اصلی بیش از سی سال پیش بود.

هاس یک ستاره راک سالخورده در دنیایی که سرگرمی و جنگ خیابانی دست به دست هم می دهند، باید از خود در برابر کرو، یک تازه وارد که برای شهرت با او می جنگد، دفاع کند. دندان جنایت با ترکیب سبک‌های موسیقی و دیالوگ‌های شدید در یک موزیکال-فانتزی غیر متعارف، به طرز درخشانی بر روی ستاره‌های در حال ظهور و افسانه‌های در حال محو شدن ریف می‌زند و راک برای آن زندگی می‌کند و می‌میرد.

قسمتی از کتاب دندان جنایت:

پرده‌ی اول صحنه‌ای است خالی، فقط در مرکز آن، صندلی سیاهی با تزیینات نقره‌ای و پشتی خیلی بلند قرار دارد. مشابه تخت پادشاهی فراعنه‌ی مصر است، اما ساده‌تر. در تاریکی، قطعه‌ی راک‌اندرولی از جایی نامعلوم، به آرامی نواخته می‌شود و تا آمدن نور به تدریج اوج می‌گیرد. گروه موسیقی نباید دیده شود. ملودی باید در مایه‌های هرویین، کار گروه زیرزمینی « مخمل» باشد. با روشن شدن کامل صحنه، هاس وارد می‌شود: در لباس سیاه خاص نوازندگان راک، با دکمه‌های نقره‌ای و دستکش سیاه بچگانه، میکروفونی در دست گرفته است. به ریپ تورنی بدجنس شبیه است که کتک خورده باشد؛ اما کمی جوان‌تر، صحنه را در دست می‌گیرد و ترانه‌ی «این ظاهر نضيه ست» را می خواند. برای اینکه ترانه شنیده شود. گروه باید صدایش را با شروع ترانه کم کند.

هاس:

این ظاهر قضیه‌ست شاید فکر کنی هر چیزی که می بینی، در اصل تاریخشه همون طوری که بوده یا الان هست داری رادیو گوش میدی یا سرت گرم برنامه‌ی خیلی خیلی دیروقت تلویزیونه. این جوری هم حالیت نمی‌شه. نمی‌دونی!