در باب داستان

در باب داستان

درباره نویسنده ریچارد کرنی:

ریچارد کرنی (Richard Kearney) نویسنده کتاب در باب داستان، متولد 1954 در کورک ایرلند، فیلسوف ایرلندی و روشنفکر متخصص فلسفه قاره ای معاصر است. وی استاد فلسفه در کالج بوستون است و در دانشگاه کالج دوبلین ، سوربن ، دانشگاه نیس و دانشگاه کاتولیک استرالیا تدریس کرده است. او نویسنده 23 کتاب در مورد فلسفه و ادبیات اروپا (شامل دو رمان و یک جلد شعر) است و بیش از 20 کتاب دیگر را ویرایش کرده است. وی پیش از این عضو شورای هنری ایرلند ، سازمان آموزش عالی ایرلند و رئیس دانشکده فیلم ایرلند در دانشگاه کالج دوبلین بود. وی همچنین یکی از اعضای آکادمی سلطنتی ایرلند است. وی به عنوان یک روشنفکر در ایرلند ، در تهیه چندین پیشنهاد برای توافق نامه صلح ایرلند شمالی (1983 ، 1993 ، 1995) نقش داشت.

درباره کتاب در باب داستان:

ریچارد کرنی در کتاب «در باب داستان» بر این عقیده است که داستان در این دوره نیز همچنان به حیات خود ادامه می‌دهد و جهان دیجیتال و پُست‌مدرن امروز و زندگی احاطه شده در دنیای مجازی هم داستان خودش، داستان متناسب با زمانه‌اش، را تولید می‌کند. کرنی در کتاب «در باب داستان» در پی آن است که نشان دهد انسان از دیرباز به داستان‌گویی نیازمند بوده و همچنان به آن نیازمند است. او در این کتاب، ردّ انسان قصه‌گو را از گذشته‌های دور تا به امروز دنبال می‌کند تا چرایی و فلسفۀ وجودی قصه را توضیح دهد.

کتاب «در باب داستان» توضیح دهندۀ نسبت و رابطۀ میان داستان و تاریخ و واقعیت و هویت است. در این کتاب نشان داده می‌شود که چگونه تجربه‌ها و خاطرات گسسته و پراکندۀ بشری در قالب روایت و داستان، منسجم می‌شوند و شکلی به خود می‌گیرند و معنایی می‌یابند و به منابعی تبدیل می‌شوند که انسان به‌کمک آن‌ها و با رجوع به آن‌ها می‌تواند تمدن و فرهنگ و تاریخ بسازد و زندگی‌اش در جهان را پیش ببرد.

در کتاب «در باب داستان» نمونه‌هایی از داستان‌های خیالی و واقعی، از جمله داستان واقعی معروف به «موردِ دورا» که درواقع شرح حال یکی از بیماران زیگموند فروید است و فروید آن را مکتوب کرده و مورد تحلیل و بررسی روانکاوانه قرار داده است، به دست داده می‌شود تا از طریق نمونه‌هایی از این دست، کارکرد و دلیل وجودی و ضرورت روایتگری و داستان‌گویی را درک کنیم. ریچارد کرنی در کتاب «در باب داستان» هم به قصه‌های مدرن و داستان‌های روزگاران جدید نظر دارد و هم به اساطیر و قصه‌های کهن. او در این کتاب، جنبه‌ها و شکل‌های مختلف قصه‌گویی و روایتگری را در کنار هم مورد بررسی قرار می‌دهد و از خلال این بررسی‌ها کارکرد و فلسفۀ روایت و روایتگری را نشان می‌دهد و این را که هویت انسان و انسان بودن او سخت به قصه‌گویی و روایتگری پیوند خورده است.

قسمتی از کتاب در باب داستان:

داستان به ما ثابت می‌کند که زندگی روایت نشده، ارزش از سر گذراندن و سپری کردن را ندارد.
همیشه کسی هست که خواهد گفت: “داستانی برایم بگو” و کسی دیگر که این دعوت را اجابت خواهد کرد. اگر چنین نمی‌بود، ما نیز دیگر به تمامی انسان نمی‌بودیم.