خودشیفتگی

خود شناسی از اهداف کلیدی روان درمانی است و دوستی با خود، پیش شرط دوست داشتن دیگران، اما خودشیفتگی، خود محوری و اشتغال مفرط با خود، وضعیتی است که لاجرم، بی نصیبی از صمیمیت و ارتباط حقیقی را در پی دارد و فرد را به زندانی درونی محکوم می سازد. جرمی هلمز در این کتاب نمودهای مختلف خودشیفتگی را از عالم ادبیات تا کار روزمره بالینی به تصویر می کشد و می کوشد تا با بررسی خودشیفتگی در گستره ای از افسانه های آوید تا آراء فروید، کلاین، رزتقلد، کرنبرگ و کوهات، روایت جامعی از چینی این پدیده به دست دهد. به علاوه، دیدگاه انجامی و تحولی ویژه هلمز به خودشیفتگی حائز نکات بسیاری است که خواننده را به تشخیص مراحل مختلف در سیر تحول خودشیفتگی قادر می سازد و الگویسی طرح می کند که برای کار بالینی با این پدیده، در هر یک از مراحل تحولی خاص آن، کارایی دارد. کتاب حاضر، پس از بررسی افتراقی نمودهای سالم و مرضی خودشیفتگی با بحثی درباره رویکردهای مختلف درمانی نسبت به این پدیده روانشناختی و طرح بعضی نکات اساسی در کار با خودشیفتگی به پایان می رسد.