جامعهشناسی اعتیاد
درباره نویسنده سعید مدنی قهفرخی:
سعید مدنی قهفرخی نویسنده کتاب جامعهشناسی اعتیاد، (زاده ۱۴ آذر ۱۳۳۹) جامعه‌شناس، پژوهشگر ارشد علوم اجتماعی، استاد دانشگاه و روزنامه‌نگار ایرانی است. او عضو گروه مسائل و آسیب‌های اجتماعی انجمن جامعهشناسی ایران و استاد و عضو گروه پژوهشی رفاه اجتماعی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، سردبیر «فصلنامه علمی-پژوهشی رفاه اجتماعی» و از بنیان‌گذاران نشریهٔ توقیف شدهٔ ایران فردا است. او در اسفند ۱۳۷۸ همراه با برخی از اعضای شورای فعالان ملی-مذهبی بازداشت شده و به تحمل حبس محکوم شد.
او از نزدیکان عزت‌الله سحابی و عضو شورای سردبیری ماهنامه ایران فردا، و چند سال سردبیر فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی بوده‌است. وی پس از اعتراضات مردم ایران به نتایج انتخابات ریاست جمهوری (۱۳۸۸) مدتی از تدریس در دانشگاه محروم شده بود.
او ازجمله بازداشت شدگان ملی مذهبی در بازداشت گروهی اسفند سال ۱۳۷۹ بود. وی پس از تحمل ۵ ماه حبس در سلول انفرادی و بعدتر حدود ۷ ماه حبس، به قید وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی آزاد.
سعید مدنی و همسرش، منصوره اتفاق در ۱۹ دی ماه ۱۳۹۰ در خیابان دستگیر شده و نیروهای امنیتی همراه با او، به منزل شخصیش مراجعت کرده و برای چند ساعت خانه مورد بازرسی قرار دادند که در پی این تفتیش برخی وسایل شخصی او را ضبط کردند. سعید مدنی از سوی شعبه ۳۶ دادگاه انقلاب به ۶ سال زندان و ۱۰ سال تبعید به بندرعباس محکوم شد.
مدنی در اواسط زندانی بودن خود در اوین از این زندان به زندان رجایی شهر تبعید شد. وی در اسفند ۱۳۹۴ برای گذراندن دوران تبعید به بندرعباس فرستاده شد.
درباره کتاب جامعهشناسی اعتیاد:
– روزانه ۲۰۰۰ کیلوگرم از انواع مواد مخدر در کشور ما مصرف می‌شود – پس از انقلاب تاکنون، بیش از سه میلیون نفر در ارتباط با مواد مخدر دستگیر شده‌اند.
– سازمان ملل در سال ۲۰۰۸ اعلام کرد که ۱۴ تن هروئین و حدود ۴۵۰ تن تریاک تولیدشده در افغانستان، در ایران مصرف شده است.
– گزارش دفتر مقابله با جرم و مواد مخدر سازمان ملل: ایران دارای بیشترین معتاد نسبت به جمعیت، در بین کشورهای جهان است.
– معاون وقت پیشگیری سازمان بهزیستی: رشد اعتیاد در کشور، سالانه حدود ۸ درصد است.
– سالانه حدود ۷۸۰ تن مواد در کشور مصرف می‌شود که ۲۲۰ میلیون دلار بابت خرید آن پرداخت می‌شود.
– روند تحولات اعتیاد و مصرف در ایران پس از انقلاب نشان می‌دهد که الگوی مصرف مواد اعتیادآور، از سنتی (تریاک و حشیش)، به مواد صنعتی و شیمیایی (هروئین، کراک، شیشه) و قرص‌های روان گردان تغییر کرده است…
قسمتی از کتاب جامعهشناسی اعتیاد:
فضای سیاسی – اجتماعی ملتهب پس از انقلاب و روحیه انقلابی حاکم بر جامعه و مسئولان کشور، موجب شد تا تأکید بیشتری بر روش‌های خشن و جرم انگارانه در مبارزه با مواد مخدر شود تا آنجا که شورای انقلاب به دلیل شرایط بحرانی و ناپایدار این دوره زمانی، در اقدامی شتابزده در تاریخ 19/ ۳ / 1359 با وضع لايحه قانونی تشدید مجازات مرتکبین جرایم مواد مخدر در ۲۵ ماده و ۱۰ تبصره که در آن بعضی اصول مسلم و پذیرفته شده حقوق جزا مانند «اصل قانونی بودن مجازات‌ها» نادیده گرفته شده بود، با پیش بینی مجازات های خیلی شدید در صدد مقابله جدی با معضل اعتیاد برآمد. گذشت زمان ناتوانی و ناکامی این قانون را ثابت کرد.
به دنبال تصویب لایحه مورد بحث، از تاریخ 17/ ۴ / 1359 کوپن‌های تریاک که برای اخذ سهمیه تریاک قبلا به معتادان رسمی و دارای مجوز داده شده بود، بی‌اعتبار شد. به اعتقاد برخی صاحب نظران در شرایطی که آثاری از ناهماهنگی و رقابت بين جناح‌های عمده انقلاب هم بروز کرده بود، بدیهی بود که قانون مصوب شورای انقلاب برای مبارزه با سوء مصرف مواد شانس زیادی برای موفقیت نداشته باشد (مهریار، ۱۳۷۶). در این مقطع (شهریور ۱۳۵۹) انتظار می‌رفت با اجرای لایحه قانونی تشدید مجازات مرتکبان جرایم مواد مخدر اعتیاد کاهش یابد، اما به دنبال اجرای این قانون مصرف هروئین در بین معتادان ایرانی به سرعت رواج یافت، ضمن آنکه با آغاز جنگ امکان کنترل مرزهای شرقی دشوارتر شد و اصولا مبارزه با اعتیاد از اولویت مدیریت کشور خارج شد.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.