تاریخمندی زبان قرآن
درباره نویسنده مرتضی کریمی‌نیا:
مرتضی کریمی نیا نویسنده کتاب تاریخمندی زبان قرآن، اهل خراسان، متولد 1324/ مشهد است.
درباره کتاب تاریخمندی زبان قرآن:
آیا زبان قرآن، به لحاظ واژگانی و ساختار زبانی، در بستر زمان و مکان شکل گرفته است؟ و از این نظر زبانی بشری است؟ یا اینکه این زبان، چون از سوی خداوند نازل شده بنابر این خارج از قید زمان و مکان است و به تعبیری ازلی و ابدی است؟ پذیرفتن هر کدام از این دو نظریه، نتایج کاملا متفاوتی برای مخاطب قرآن در بر خواهد داشت. در این بخش تلاش شده است تا به همین مسئله پرداخته شود و به نتایج متفاوت آن نیز اشاره شود. معمولا «متن مقدس» را به معنای متنی دانسته اند که از نظر پیروانش، متنی غیر بشری است و منشاء آن، خداوند دانسته می شود. اعم از آنکه این متن اوستا، تورات، انجیل یا قرآن باشد.
در این صورت، مجموعه ی احادیث، روایات، تفاسیر و تاویل هایی که از سوی اشخاص، پیرامون متن مقدس صورت پذیرفته است، به عنوان متن مقدس یا کتاب مقدس دانسته نمی شود. البته واژه ی مقدس به معنای پاکیزه شده است نه چیزی که از ابتدا پاک بوده است. در قسمت زبان دینی این نکته را بیشتر توضیح خواهم داد.
قسمتی از کتاب تاریخمندی زبان قرآن:
چگونگی پدید آمدن زبان ادبی از برخی جهات مانند اتفاقی است که در حالت رؤیا برای انسان پیش میآید عناصر تشکیل دهنده‌ی رؤیا همان‌هایی هست که در عالم واقع هم وجود دارد اما از قانون مندی جهان عینی پیروی نمی‌کند. مثلاً ممکن است کسی خواب ببیند که روی آب راه می‌رود، هم راه رفتن هم آب چیزهایی هستند که ما در عالم عینی بارها دیده‌ایم و می‌بینیم اما در عالم واقع راه رفتن معمولی روی زمین امکان دارد نه روی آب. بنا بر این ممکن است در این رؤیا «آب» و دریا، نماد چیزی یا واقعه ی دیگری غیر از دریای واقعی باشد.
به تعبیر دیگر این نکته قابل تأمل است که استعاره ها و نمادهایی که یک زبان برای خلق چشم انداز از آن استفاده می کند، معمولاً از چیزهای شناخته شده و رایجی است که در همان حوزه ی زیست محیطی برای مخاطب هم آشنا است. یعنی اهل زبان با واژگانی بیگانه و نامأنوس مواجه نیستند بلکه همان زبان روزمره که زبانی ابزاری محسوب میشود در چینشی متفاوت از آنچه در عالم واقع هست به زبانی نمادین، ادبی، هنری و در مرحله‌ای فراتر به زبان دینی تبدیل میشود.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.