بازار داراییها در دههی ۹۰ شمسی دفتر اول بازار اوراق بهادار
درباره نویسنده حسین عبده‌تبریزی:
حسین عبده تبریزی ویراستار کتاب بازار داراییها در دههی ۹۰ شمسی، حسین عبده تبریزی (۱۲ شهریور ۱۳۳۰، تهران) از استادان علم مالی در مقاطع تحصیلات تکمیلی دانشگاه‌های ایران است. وی خدمات متعددی را در زمینه تأمین مالی به بخش خصوصی و دولتی جمهوری اسلامی ایران ارائه داده است. خدمات داوطلبانه وی به وزارت راه و شهرسازی و سازمان بورس و اوراق بهادار در زمینه تشکیل صندوق پس انداز یکم مسکن، اولین انتشار اوراق بهادار به پشتوانه وام رهنی (MBS) و ایجاد صندوق سرمایه‌گذاری زمین و ساختمان نمونه‌ای از اقدامات عمومی او در جهت توسعه تأمین مالی در ایران است.
او بنیان‌گذار بانک اقتصاد نوین (نخستین بانک غیردولتی ایران) و عضو هیئت تحریریهٔ نشریه‌های متعدد، و صاحب امتیاز روزنامه سرمایه بوده‌است. هم‌چنین، مسئولیت‌های بسیاری از جمله، دبیرکل بورس اوراق بهادار تهران (۱۳۸۴–۱۳۸۲) و مشاور خصوصی‌سازی وزارت امور اقتصادی و دارایی ایران (۱۳۸۴–۱۳۸۰) و سِمت‌هایی در بانک‌های تجاری خصوصی ایران داشته‌است.
درباره کتاب بازار داراییها در دههی ۹۰ شمسی:
حسین عبده تبریزی: در نیم سال دوم سال تحصیلی ۹۶-۹۸ و دوران کرونا، اول بار تدریس بلندمدت غیر حضوری را تجربه کردم. طی چند ماه و از طریق سه کلاسی که در دانشگاه‌های تهران برگزار شد، با نقاط قوت و ضعف آموزش غیر حضوری آشنا شدم. اما نقطه قوت اصلی این آموزش، دسترسی آسان به استادانی بود که به عنوان مهمان از تهران و شهرستان‌ها و حتی خارج از کشور به جلسه دعوت می‌شدند. این امکان که حاصل استفاده از فناوری جدید بود، مرا بر آن داشت که در ترم بعد، درس قدیمی «مباحث منتخب مالی» را ارائه کنم که محتوای آن با کلاس غیر حضوری همخوانی بیشتری داشت.
این درس که در بعضی از دانشگاه‌ها تحت عنوان «بررسی موارد خاص در حوزه مالی» تدریس می‌شود، کلاسی سمینار- محور است که سخنرانان متعدد دارد. برنامه جدید دوره را به شرحی که در بخش بعدی این کتاب ملاحظه می‌کنید، نوشتم. این برنامه وجوه مختلف بازارها و نهادهای مالی و ارتباط عمومی آنها با اقتصاد کلان کشور را بررسی می‌کند. در برنامه تنظیمی برای هر کلاس سه سخنران در نظر گرفته شد و از آنان دعوت شد که هر یک به مدت یک ساعت در کلاس سخنرانی کنند.
قسمتی از کتاب بازار داراییها در دههی ۹۰ شمسی:
دارنده سهام و دارنده بدهی دارنده سهام و دارنده بدهی (مثلا دارنده اوراق مشارکت) از نظر حقوقی امکان و الویت‌های متفاوت دارند. این تقسیم‌بندی حسابداران است و در عین حال نوعی تقسیم بندی حقوقی است. اگر دارندگان مالکیت بر آن ۱۰۰ واحد پولی (داراییها) ۱۰ نفر باشند، و یکی مالک و ۹ نفر دیگر طلبکار باشند، حقوق آن ۹ نفر با مالک تعریف متفاوتی دارد. در یک شرکت بورسی که با نسبت ۷۰ به ۳۰ دو گروه سرمایه گذار دارد، سهام داران شرکت ممکن است چند هزار نفر باشند؛ طلبکاران هم ممکن است ۲۰ مؤسسه، دو بانک، دولت و هزاران نفر طلبکار باشند که دارندگان اوراق مشارکت با اوراق صکوک شرکت اند. این اشخاص حقیقی یا حقوقی از دید اقتصاددان همه سرمایه گذارند، با این تفاوت که اسم یکی مالک سهام و اسم دیگری طلبکار، دارنده صکوک اجاره یا دارنده اوراق مشارکت شرکت است.
روشن است که سهامداران اصلی طولانی‌تر در شرکت می‌مانند، اما سهامداران کوچک ممکن است فردا شرکت را ترک کنند، در حالی که اوراق قرضه شرکت را دو سال نگاه دارند. پس این که چه کسی زمان بیشتری با شرکت می‌ماند، ملاک تفکیک صاحب سرمایه از صاحب بدهی نیست. ملاک تمیز صاحب سرمایه از صاحب بدهی به اولویت در دریافت سود بر می‌گردد. این الویت متعلق به دارنده اوراق صکوک، اوراق قرضه و دارنده اوراق مشارکت یا هر صاحب بدهی دیگری است که اول بهره را دریافت می‌کند و اگر چیزی ماند به دارنده سهام یا مالک شرکت تعلق می‌گیرد. مالک شرکت در این مورد اولویت ندارد. اول بهره پرداخت می‌شود و بعد باقی مانده سود شرکت نصیب مالک می‌شود.
وقتی هم که می‌خواهیم شرکت را جمع کنیم یا شرکت ورشکسته شده و می‌خواهیم آن را تعطیل کنیم، این اولویت باز هم با طلبکار است؛ بعد اگر چیزی باقی ماند، صاحب سرمایه دریافت می‌کند…
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.