اصلاحگر بزرگ (فرانسیس و ظهور پاپی رادیکال)

آوستن ایوره نویسنده کتاب اصلاحگر بزرگ، در مقدمه کتاب می‌گوید: بسیاری از زندگی نامه‌ها بعد از بازنشستگی یا مرگ افراد نوشته می‌شوند. این کتاب در فاصله ماه‌های دسامبر ۲۰۱۳ تا ژوئن ۲۰۱۴ نوشته شده است. در فاصله این هفت ماه موضوع کتاب، یعنی پاپ فرانسیس، به پدیده‌ای جهانی تبدیل شد. ندیدن ارتباط بین برگو گلیو و فرانسیس امکان پذیر نبود. این دعوی که خواننده زندگی بر گوگلیو هم زمان به پاپ فرانسیس فکر نمی‌کند هم، ادعایی بی‌پایه بود.

من می دانستم که شناخت فرانسیس در دوره پاپی‌اش، مستلزم آشنایی کافی با زندگی گذشته اوست. اما این را هم می دانستم که نباید گذشته را با چشم حال دید. این تصور که زندگی او پیشاپیش پاپ شدنش، برای این مقام و منصب شكل گرفته بوده است، غلط است. من هر فصل از زندگی نامه او را با سفر یاسند مهمی از دوره‌ی پاپی‌اش شروع کرده‌ام تا خواننده بتواند آن را به خاطر بسپارد و ارتباطش با گذشته او را، بدون آنکه به روند و جذابیت روایت از او صدمه‌ای وارد شود، حفظ کند. در «سخن آخر»، من دو کار کرده‌ام، هم سال اول پاپ بودنش را تحلیل کرده‌ام و هم گفته‌ام که نوع خاص قابل ملاحظه او در زمامداری کلیسا، این نهاد دینی را به کجا می‌برد.

اصلاحگر بزرگ، از این جهت یک گاهشمار است، اما نه با دقت بسیار. این کتاب بر حکایت‌های زندگی او تکیه می‌کند و او را به کانون توجه و تمرکز می‌آورد و تاریخ و جغرافیایی را که او را شخصیت و شکل بخشیده است.

اولین پاپ زاده مهاجران در دنیای جدید، در آغاز کار خود، سفری به خارج از ژم، به جزیره‌ای کوچک در جنوب ایتالیا کرد. طی سال‌های گذشته، در سواحل زیبا و دل فریب و جذاب این جزیره، هزاران جسد متورم مهاجران از قاره آفریقا، با جزرومد دریای مدیترانه، بر هم انباشته و دفن شده بودند. پاپ فرانسیس، بلافاصله بعد از انتخابش در ۱۳ مارس ۲۰۱۳، از روزنامه‌ها خوانده بود که در سال‌های اخیر، بیش از بیست و پنج هزار نفر از مردم شمال آفریقا، در این راه، در راه مهاجرت به اروپا، جان خود را از دست داده بودند.

این رقم، از شش هزار نفری که در عبور از صحرای خشک ایالات متحده در ایالت مکزیکو، در مهاجرت از کشور مکزیک جان باخته بودند، خیلی بیشتر بود. کسی از مقصد سفرش اطلاع نداشت، او تا آخرین لحظه قصدش را پنهان نگه داشت. او جزیره کوچک بیست کیلومترمربعی با جمعیت نزدیک به شش هزار نفر را در مدیترانه جایی که با قاره آفریقا فقط دویست و نود کیلومتر فاصله داشت و دورترین نقطه قاره اروپا در مدیترانه محسوب می‌شد، برای اولین سفر در مقام پاپی‌اش انتخاب کرده بود. این جزیره، «لامپدوسا» نام داشت. در ۸ ژوئيه آن سال، او در آنجا برای آنهایی گریست که جانشان را در مهاجرت از دست داده بودند و مهاجرت را به «تنازع بقا» تشبیه کرد.