منطق یا فن اندیشیدن
درباره نویسنده‌گان:
آنتوان آرنو شاعر، متخصص الهیات، فیلسوف و ریاضی‌دان قرن هفدهم میلادی اهل فرانسه است. (۱۶۹۴-۱۶۱۲) و پی‌یر نیکول منطق‌دان و الهیات‌دان فرانسه (۱۶۹۵-۱۶۲۵).
درباره کتاب منطق یا فن اندیشیدن:
آرنو و نیکول در بخش درآمد این اثر با بیان این که «پیدایش این اثر کوچک تماما مرهون بخت و اقبال و بیش از آن نوعی سرگرمی بوده است تا یک برنامه حساب شده»، به این نکته اشاره می کنند که «از آنجا که کتب معمول در منطق، نه واجد اختصار به نظر می‌رسیدند و نه دقت» تصمیم گرفته‌اند نسخه خلاصه‌شده‌ای برای آموزش منطق تهیه کنند.
مترجم کتاب برای یاری دادن به خوانندگان پیشگفتاری به کتاب افزوده است که هم به لحاظ حجمی و هم محتوایی با پیشگفتارهای معمول تفاوت دارد. او در این نوشتار بیش از ۱۴۰ صفحه‌ای خود را ملزم به ارائه توضیحاتی در خصوص ارتباط سرفصل‌ها و محتویات کتاب می‌داند. این پیشگفتار خود هفت بخش؛ مولفان، ساختار، منابع، ایده یک منطق جدید، حقیقت و معیار حقیقت، سرزمین تصورات و روش و روش‌شناسی را شامل می‌شود که با سه پیوست و سه کتابنامه تا صفحه ۱۵۸ کتاب را در بر می گیرد.
هدف نگارندگان کتاب منطق یا فن اندیشیدن که مدعی هستند «طبیعی‌ترین و پرثمرترین راه تعامل با این فن» را دنبال کرده‌اند، در وهله نخست معرفی یک رویکرد کمتر شناخته شده به دانش منطق بوده است که پس از درک نابسندگی یقین ناشی از منطق صوری یا نظریه قیاس، به بنیادگذاری منطق تصوراتی پرداخته است که دل‌مشغول محتوا و نسبت ضروری آن با حقیقت است.
قسمتی از کتاب منطق یا فن اندیشیدن:
دلالت کردن یک صوت شنیده یا نوشته شده چیزی نیست جز به ذهن آوردن تصور مرتبط با آن صوت به واسطه تأثر گوش‌ها یا چشم‌ها . کم پیش نمی‌آید که یک واژه، علاوه بر آن تصور اصلی‌ای که معنای آن محسوب می‌شود، تصورات متعدد دیگری را – که احتمالا می توان تصورات ضمنی خواند- هم به ذهن می‌آورد که علی رغم تاثیری که بر ذهن می گذارند، تشخیصشان نمی‌دهیم.
مثلا، وقتی به کسی بگوییم «درباره فلان موضوع دروغ گفتی» و تنها معنای اصلی این اظهار را در نظر داشته باشیم، مثل این خواهد بود که بگوییم « تو میدانی که عکس آنچه گفته ای حقیقت دارد». اما در استعمال رایج، این دست واژه ها متضمن تصور افزوده ای از تحقیر و توهین هستند . همین تصورات افزوده باعث می‌شود فکر کنیم کسی که آن را گفته نسبت به دلخوری ما از چنین اظهاری بی ملاحظه بوده است و این فکر سبب می شود آن را غیرمؤدبانه و توهین آمیز بشماریم. برخی اوقات، این تصورات ضمنی، نه بر اساس رواج استعمال بلکه صرفا به سبب استعمال یک شخص، با یک سری از واژه ها در ارتباط قرار گرفته اند. این تصورات دقیقا از لحن صدا، اشارات چهره، اوضاع بدنی و دیگر نشانه‌های طبیعی گوینده حاصل می‌شوند و واژه‌ها را با تصوراتی پیوند می‌زنند که بیرون از شمارند، تصوراتی که معنای واژه‌ها را با الصاق تصویر (ی که از) احساسات، قضاوت‌ها و عقاید گوینده (نزد خود داریم)، گوناگون، متغییر، حداقلی و حداکثری می‌سازند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.