ابرسینما (فلسفه فیلم در عصر دیجیتال)
درباره نویسنده ویلیام براون:
ویلیام براون (William Brown) نویسنده کتاب ابرسینما، متولد 1977، مدرس ارشد مطالعات فیلم در دانشگاه روهامپتون، لندن است. وی دارای دکترای فلسفه در نظریه فیلم و سینمای دیجیتال و مدرس ارشد مطالعات سینمایی در دانشگاه روهامپتون لندن است. همچنین بهعنوان کارشناس و پژوهشگر در زمینههای فلسفه فیلم، نظریه فیلم، سینمای دیجیتال، نظریه شناختی فیلم، فیلم و فلسفه، سینمای فراملیتی، سینمای سهبعدی، سینما و سیاست و تاریخ سینما فعالیت میکند.
نگارش مقالات تخصصی سینمایی برای نظریات با تاکید بر کاربرد فناوری دیجیتال در سینمای معاصر و ساخت چندین فیلم سینمایی کوتاه، از دیگر فعالیتهای اوست.
درباره کتاب ابرسینما:
ویلیام براون در این کتاب با استناد به فیلمهای مشهوری همچون «آواتار»، «ماتریکس»، «ایکس ـ من» و… دلایلی به خواننده ارائه میدهد که چرا باید جلوههای ویژه و تکنیکهای تدوین دیجیتال به سوی مرحلۀ جدیدی گام بردارند تا بینندۀ اثر، درک درستتری از آنها داشته باشد. براون توضیح میدهد که چگونه سینمای آنالوگ با کمک شیوههای نبوغآمیز، در پی پنهان کردن محدودیتهایش بوده و در عوض سینمای دیجیتال، همواره در پی پوشاندن نمودهای بارز قدرت بی حد و حصرش است.
او با اشاره به نقش غیر ـ انسانمحوری این نوع از سینما، تأکید میکند که شناخت هویت شخصیتها در این فیلمها به ارتباط بیننده با چنین نمودهایی وابستگی کامل دارد. خواننده در «اَبَرسینما» با الگویی مشخص و صیقلخورده از فضا و تجربۀ دیجیتال در سینما روبرو میشود که شاید نه فقط در این نوع خاص از فیلمها، بلکه در درک بهتر از کلیت سینما نیز به او یاری رساند.
وارنا باکلند: «نویسنده در این کتاب، دیدگاهی نوآورانه را دربارهی سینما در عصر دیجیتال مطرح میکند. از همان صفحهی نخست با متنی شیوا مواجه میشویم که دستورالعملی جامع برای مطالعهی سینمای معاصر در اختیار ما قرار میدهد… حضور فیلم (باشگاه مشت زنی) به عنوان نقطهی مرجع اصلی و ثابت در سرتاسر کتاب احساس میشود.»
نیکولاس رامبز: «اثری تفکر برانگیز که مشتاقانه خواندن آن را به علاقه مندان سینما توصیه میکنم… نویسندهی کتاب در ایجاد الگویی جدید برای اندیشیدن و ارائه استدلال نظری دربارهی سینما در عصر دیجیتال موفق عمل میکند. این کتاب، اثری بسیار مهم و ارزشمند است چون اغلب هنگام بحث دربارهی سنمای معاصر یعنی سینمای دیجیتال- چه دربارهی ویژگیهای فنی و چه وجوه زیباشناسی آن- ناگریز از اصطلاحات و مفاهیم رایج سینمای پیشا-دیجیتال کمک میگیرد.»
قسمتی از کتاب ابرسینما:
لحظات افتتاحیه فیلم باشگاه مشت زنی، یکی از بارزترین نمونههایی است که نشان میدهد تکنولوژی دیجیتال چگونه زیبایی شناسی فیلم را از نظر به تصویر کشیدن فضا تغییر داده است. پیش از اینکه صدای برخورد سوزن ضبط که داخل شیار دیسک میافتد و صدای موسیقی خشن الکترو – اینداستریال (یعنی قطعه «چاق دزد» اثر برادران داست) را بشنویم، صدای آب به گوش میرسد.
این صدا یک نمای تراکینگ به عقب دورانی را از میان فضایی تاریک و مملو از اشکال سبز خاکستری عجیب و غریب همراهی میکند که شبیه به مجموعهای از لولهها و اشیاء شناور هستند و برخی از آنها گاهگاه یک نور آبی کهربایی رنگی را منعکس میکنند و این در حالی است که شاهد فوران مایع یا گازی آبی – خاکستری (واقعا نمی توان به طور دقیق این را گفت) هستیم و تودهای از گویچههای سبز و اشکال غیرقابل تشخیص دیگر در سرتاسر این فضا شناور هستند. اسامی عوامل خلاق فیلم روی صفحه نمایش، ظاهر و سپس محو میشود و ما پیش از آنکه به عقب و به سمت سطحی خمیده به رنگ صورتی-کرم…
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.