یادها و دیدارها

یادها و دیدارها

درباره نویسنده ایرج پارسی نژاد:

ایرج پارسی‌نژاد نویسنده کتاب یادها و دیدارها، متولد ۱۳۱۷ آبادان است. نوشتن را به جد و جهد از دوران دبیرستان آغاز كرده و از همان آغاز نیز گرایش نقد ادبی داشته است. زنده یاد سیروس طاهباز كه او نیز متولد آبادان بود، از تأسیس انجمن ادبی دبیرستان رازی آبادان یاد می‌كرد كه مهم ترین كار آن تهیه یك روزنامه دیواری بود و ایرج پارسی نژاد با آن همكاری داشت. پس از پایان تحصیلات متوسطه در زادگاه برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات به تهران می‌آید و موفق به اخذ مدرك فوق لیسانس زبان شناسی دانشگاه تهران می‌شود.

شوق تحصیل اما ماجرای تحصیلات پارسی نژاد را به این مختصر ختم نمی كند و او را ترغیب به عزیمت به انگلستان می كند.او به دانشگاه آكسفورد می رود تا در رشته ادبیات تطبیقی ادامه تحصیل دهد.پارسی نژاد موفق به اخذ مدرك دكترای ادبیات تطبیقی از دانشگاه آكسفورد انگلیس می شود. پس ازبازنشستگی به آمریكا عزیمت می كند و در دانشگاه UCLA به تدریس « مروری بر ادبیات كلاسیك فارسی » به زبان انگلیسی می‌پردازد.

درباره کتاب یادها و دیدارها:

کتاب «یادها و دیدارها»، بعد از یادداشتی کوتاه از ایرج پارسی‌نژاد در توضیح چندوچونِ این کتاب، با معرفی خانواده نویسنده آغاز می‌شود. پارسی‌نژاد آن‌گاه به نقل خاطراتی از دوستان پدرش و معرفی آن‌ها می‌پردازد و سپس خاطرات دوران مدرسه‌اش را روایت می‌کند. وقتی خاطرات به دوران تحصیل پارسی‌نژاد در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران می‌رسد پای استادان ادبیات کهن و کلاسیک ایران نیز به‌طور جدی به کتاب باز می‌شود. پارسی‌نژاد ابتدا از استادانش در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران می‌گوید و بعد یادی از همکلاسی‌های دوره دانشگاه می‌کند. همچنین خاطره‌اش از مجلس بزرگداشت نیما را نقل می‌کند و نیز از این می‌گوید که چطور در مؤسسۀ فرانکلین مشغول به کار شده است. او در کتاب «یادها و دیدارها» از سفرهایش می‌گوید و از خاطراتش از دوران کار در تلویزیون ملی ایران و از خلق و خو و رفتار و کردار هرآن‌کس از اهل هنر و فرهنگ و ادبیات که شناخته است.

پارسی‌نژاد، چنانکه در یادداشت ابتدای کتاب «یادها و دیدارها» متذکر شده، می‌کوشد در سخن از مشاهیر و بزرگانی که شناخته است به جزئیات بپردازد و همچنین از قصه‌پردازی و خیالبافی پرهیز کند. او در کتاب «یادها و دیدارها»، ضمن اینکه از بزرگان به احترام سخن می‌گوید، اگر نقدی هم به وجهی از شخصیت یا طرز فکر آنها دارد از ذکر آن نقد غافل نمانده و نگرش انتقادی خود را نیز بیان کرده و گاهی هم دیدگاه‌هایش را درباره اشخاص به طنزی ملایم آمیخته است. او در جاهایی از کتاب خاطراتی را هم که از زبان بزرگان و افراد سرشناس شنیده و در یادش مانده نقل کرده است. به عنوان مثال می‌توان به خاطراتی اشاره کرد که در این کتاب از قول نجف دریابندری نقل شده است.

مهدی اخوان ثالث، صادق چوبک، عبدالحسین زرین‌کوب، ابراهیم پورداوود، شهریار، محمد معین، پرویز ناتل خانلری، بدیع‌الزمان فروزانفر، مجتبی مینوی، عباس زریاب خویی، شاهرخ مسکوب، بیژن مفید، محمدرضا شجریان، عباس کیارستمی، بهرام بیضایی، نجف دریابندری، فروغ فرخ‌زاد، محمدرضا شفیعی کدکنی، مهدی حمیدی شیرازی، احمد تفضلی، یدالله رؤیایی، همایون صنعتی‌زاده، ابراهیم گلستان، احسان طبری، صفدر تقی‌زاده، اسماعیل سعادت، جلال‌الدین همایی، پرویز مشکاتیان، محمود صناعی، سیروس ابراهیم‌زاده، پرویز دوایی و علی دهباشی از جمله اهالی فرهنگ و هنر و ادبیات‌اند که در کتاب «یادها و دیدارها» خاطراتی از آنها نقل شده است.

قسمتی از کتاب یادها و دیدارها: