کورش بزرگ (زندگی، نظریات و اعتقادات)
درباره نویسنده محمد رحیم شایگان:
محمدرحیم شایگان نویسنده کتاب شهریار و شهروندان، ایران‌شناس و تاریخ‌دان ایرانی است. او رئیس بخش ایران‌شناسی و همچنین مدیر مرکز پورداود برای مطالعه فرهنگ ایران باستان در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (یوسی‌ال‌ای) از فروردین ۱۳۹۳ است. او فارغ‌التحصیل دوره دکتری از دانشگاه هاروارد است. وی اکنون استاد ممتاز و صاحب کرسی آموزگار در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس است و در دپارتمان «زبان‌ها و فرهنگ‌های خاورمیانه» تدریس می‌کند. او فرزند داریوش شایگان است.
درباره کتاب کورش بزرگ:
در مجلد حاضر طیفی گسترده از مباحث به همراه ترجمه انتقادی نوینی از استوانه کورش گردآوری شده است تا زمینه را برای ارزیابی جامع‌تر و شفاف‌تر تأثیر کورش بر زمانه او و دوران پیامدش فراهم آورد. از جمله به مقولاتی چون فرآیند پیچیده تلفیق فرهنگ ایلامی و پارسی، اسلاف میانرودانی لوح استوانه‌ای کورش و سیاست مدارای مذهبی او، هنر سلطنتی تلفیقی مختص کورش در پاسارگاد، آزادی تبعیدیان از بابل، اشارات کتاب مقدس به کورش، رجعت تبعیدیان از بابل به موطن، تصویر رفیع کورش در جهان یونانی-رومی پس از او، اعتصام به نام وی در نسب سازی‌های دوره هلنی (یونانی مآبی) و اشکانی، و سرانجام به محو گسترده و شگفت‌انگیز نام کورش در روایات پسین ساسانی و اسلامی پرداخته خواهد شد.
با شناخت بهتر تمدن ایلام و تلفیق آن با قومیت پارسی تا پیش از ظهور امپراتوری، ایده شاخه کورش یا “چیش پشی” هخامنشیان به عنوان شاخه‌ای تلفیقی از خاندان شاهی مقبولیت یافته است. کاوش‌های بیشتر در گل نبشته‌های ایلامی تخت جمشید، درک بهتر سنن فرهنگ ایلام را در پی داشت، کاربرد زبان ایلامی در امور دیوانی و تداوم استفاده از شمایل نگاری نوایلامی در نقش مهرهای دوره صدر هخامنشی را روشن کرد و به تقویت دیدگاه بالا انجامید.
قسمتی از کتاب کورش بزرگ:
لوح استوانه‌ای گلین حاوی متنی بنام کورش، پادشاه انشان (و بابل)، در بهار ۱۸۷۹ در محوطه بابل باستانی کشف شد. با انتقال آن به موزه بریتانیا به همراه انبوهی از دیگر متون، شناسایی شد و در نوامبر ۱۸۷۹ در معرض دید عموم قرار گرفت (تیلور ۲۰۱۳). احتمالا استوانه در هنگام کشف سالم بوده، اما ظاهرا پیش از بار زدن و انتقال، در همان بابل شکسته شده است. قطعه شکسته‌ای نسبتا بزرگ از استوانه اولیه، بیست و پنج سال بعد در بازار عتیقه جات یافته و در مجموعه اشیاء بابلی دانشگاه بیل در نیوهیون گنجانده شد. در اوایل دهه ۱۹۷۰ آن را به عنوان قطعه‌ای از استوانه شناسایی، و سرانجام در موزه بریتانیا به استوانه ملحق کردند (برگر ۱۹۷۵). ويلفرد جی. لامبرت و ایروین فینکل نیز از دسامبر ۲۰۰۹ تا ژانویه ۲۰۱۰ نسخه‌ای از متن استوانه را بر قطعاتی از یک لوح گلین در مجموعه بابلی موزه بریتانیا کشف کردند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.