چرنوبیل ساعت 01:23:40
درباره نویسنده اندرو لدربارو:
اندرو لدربارو (Andrew Leatherbarrow) نویسنده کتاب چرنوبیل ساعت 01:23:40، نویسنده و تاریخ نگار بریتانیایی است. اندرو با همسر و دو فرزندش در لنکاوی، انگلستان زندگی می‌کند. او در سال 2011 از چرنوبیل بازدید کرد، سپس احساس کرد مجبور شد در مورد آن بنویسد. کتاب حاصل – چرنوبیل 01:23:40 – به پرفروش ترین کتاب در کشورهای سراسر جهان تبدیل شد.
درباره کتاب چرنوبیل ساعت 01:23:40:
اندرو لدربارو نویسنده انگلیسی این‌کتاب، تنها همین‌اثر را در کارنامه دارد و در آن، وقایع مربوط به فاجعه هسته‌ای چرنوبیل را که به‌نوعی آخرین میخ بر تابوت کمونیسم محسوب می‌شود، در قالب کتابی روایت و مستندنگاری کرده است. او ابتدا با خواندن کتاب‌های مربوط به حادثه چرنوبیل به این‌موضوع علاقه‌مند شده و پس از تحقیق و تفحص درباره آن، خود کتابی در این‌باره نوشته است. لدربارو برای نوشتن این‌کتاب، به‌قول خود چهار سال و نیم و هزاران ساعت هزینه کرده است.
فاجعه نیروگاه اتمی چرنوبیل، بزرگ‌ترین اتفاق تکنولوژیکی قرن بیستم است که ۲۶ آوریل سال ۱۹۸۶ یعنی ۵ سال پیش از فروپاشی بلوک شرق رخ داد. چرنوبیل اولین و فوکوشیما، دومین فاجعه نیروگاهی اتمی در جهان هستند که دربردارنده آسیب‌های بشری بودند. حادثه چرنوبیل در راکتور شماره ۴ نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل نزدیک شهر پریپیات نزدیک مرز اوکراین و روسیه رخ داد و مردم بسیاری از کشورهای اروپا را درگیر کرد. طوری‌که تا مدت‌ها ابر رادیواکتیوی به‌طور سیال بالای کشورهای این‌قاره در حرکت بود. یکی از کتاب‌های معروفی که در این‌باره منتشر و به فارسی ترجمه شده، «نیایش چرنوبیل» اثر سوتلانا آلکساندرونا آلکسیویچ نویسنده بلاروسی برنده جایزه نوبل است. ترجمه دیگری که چندی پیش در این‌باره چاپ شد، مجموعه‌مقاله «چرنوبیل» ویراسته دیوید اریک نلسون است.
حادثه چرنوبیل در دوران زمامداری میخائیل گورباچف آخرین رهبر شوروی رخ داد و به‌مدت سه‌هفته هیچ‌اطلاع‌رسانی صحیحی از آن انجام نشد. همین‌مساله و سرپوش‌گذاشتن حاکمان کمونیست شوروی بر فاجعه، باعث بروز خشم مردم بلوک شرق و دیگر کشورهای جهان شد و فروپاشی کمونیسم را سرعت داد.
اندرو لدربارو به گفته خود، در کتاب «چرنوبیل؛ ساعت ۰۱:۲۳:۴۰؛ داستانی باورنکردنی اما حقیقی» دنبال بزرگنمایی یا برانگیختن حساسیت‌ها درباره ماجرای چرنوبیل نبوده و سعی کرده واقعیت‌ها را روایت کند. کتاب پیش‌رو ۱۴ فصل اصلی دارد که عناوین‌شان به‌ترتیب عبارت است از:
تاریخچه نیروی هسته‌ای، چرنوبیل، افسون، حادثه، ورود، پاسخ اضطراری، پرتو رادیواکتیو، سم‌زدایی منطقه ممنوعه، سیاحت پریپیات، ماموریت پیچیده، خروج، پیامدها، راهِ پیش‌رو، عکس‌ها و نمودار.
پیش از این‌فصول هم «درآمد» درج شده است. نویسنده پیش از شروع متن کتاب، این‌جملات والری لیگاسف رئیس هیئت اعزامی شوروی به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در وین را پس از حادثه چرنوبیل آورده است: «کارکنان هواپیمایی را تصور کنید که در ارتفاع بالا پرواز می‌کنند و آنها حین پرواز شروع به آزمایش هواپیما، گشودن درهای هواپیما، خاموش‌کردن سیستم‌های مختلف و … می‌کنند. حقایق نشان می‌دهند که طراحان حتی بروز چنین وضعیتی را هم باید پیش‌بینی کرده باشند.»
قسمتی از کتاب چرنوبیل ساعت 01:23:40:
در ساعت ۰۱:۲۳:۴۰ در تاریخ ۲۶ آوریل ۱۹۸۶، الکساندر آکیموف دکمه خاموش کردن اضطراری راکتور چهارم هسته ای چرنوبیل را فشار داد. این عملی بود که مجبور به تخلیه دائمی یک شهر شد، هزاران نفر را کشت و اتحاد جماهیر شوروی را فلج کرد.
کمی پس از ساعت ۱ صبح ۲۶ آوریل ۱۹۸۶، قرار بود آزمایشی روی رآکتور واحد ۴ چرنوبیل انجام شود. آنچه در پی آمد بدترین فاجعۀ هسته ای در تاریخ بود. آن شب، نوبت کاری شامل ۱۷۶ مرد و زن در نیروگاه می شد، به اضافۀ ۲۸۶ کارگر ساختمانی واحد ۵ که چند صدمتر آن سوتر در جنوب شرقی مستقر بودند. اپراتورهای اتاق کنترل واحد ۴، در کنار نمایندگان دون انروژ _تامین کننده دولتی برق و طراح توربین های نیروگاه _ در حال آزمایش یک بخش ایمنی بودند، با این قصد که به این واحد ین امکان را بدهد تا نیروی خود را، در صورت از کار افتادن کامل نیروگاه، به مدت تقریبا یک دقیقه تامین کند.
نگرانی اصلی یک رآکتور هسته ای _ به ویژه یک رآکتور آربی‌ام‌کی، به دلیل تعدیل کنندۀ گرافیتی آن _ این است که جریان خنک کننده به درون هسته رآکتور ادامه داشته باشد. بدون آن ممکن است یک انفجار یا ذوب هسته در رآکتور ادامه داشته باشد.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.