پسا اسلامگرایی
درباره نویسنده آصف بیات:
آصف بیات (Asef Bayat) نویسنده کتاب پسا اسلامگرایی، (متولد: ۱۳۳۳) محقق و نویسنده ایرانی و استاد جامعه‌شناسی دانشگاه لایدن هلند است. او پیشتر، به مدت ۱۷ سال، استاد دانشگاه آمریکایی قاهره (AUC) بوده‌است. بیات ۱۳۳۳ شمسی در روستایی کوچک در استان تهران به دنیا آمد. او در دوران نوجوانی به تهران نقل مکان نمود، در رشته علوم سیاسی در دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی تهران پذیرفته شد و به عالم سیاست روی آورد.
بیات در اواخر دهه ۱۳۵۰، تحصیلات تکمیلی خویش را در دانشگاه کنت بریتانیا ادامه داد و نقش کارگران در انقلاب سال ۱۳۵۷ را به عنوان موضوع پایان‌نامه دکترایش انتخاب کرد که با نام «کارگران و انقلاب در ایران» به چاپ رسید. او سپس در سال ۱۹۸۶ به مصر نقل مکان کرد تا در دانشگاه آمریکایی قاهره درس بدهد، بسیاری از تحقیقات او بر مسائل اجتماعی آن کشور متمرکز شد و کتاب «کار، سیاست، و قدرت» را به رشته تحریر درآورد که دربارهٔ تجربه مصر از مشارکت کارگری از زمان ریاست‌جمهوری جمال عبدالناصر بود.
درباره کتاب پسا اسلامگرایی:
آصف بیات در این اثر ضمن وارسی چیستی اسلامگرایی و پسااسلام‌گرایی، به معرفی و ارائه شرح مفصلی از جریان‌های اسلام‌گرایانه و تحولات اخیر آن‌ها در ابعاد گفتمانی و همچنین عملی در کشورهای مسلمان اقدام نموده و در خلال این بازخوانی‌ها، و با به‌خدمت‌گیری شیوه مفهوم‌سازی منحصربه‌فردی در توصیف این جریانها، ایده خلاقانه‌اش درباره چیستی پسااسلام‌گرایی را عرضه می‌دارد. به باور آصف بیات در گذر از اسلامگرایی به پسااسلام‌گرایی شاهد نوعی چرخش گفتمانی از تأکید بر تکالیف به حقوق هستیم اما این چرخش به اشکال و بازنمودهای مختلف و بسته به بسترهای سیاسی و تاریخی این جریانها، خود را در اشکال مختلف پسااسلام‌گرایی تبلور داده است، اشکال متکثری که در بخش‌های مختلف این کتابچه به آن‌ها پرداخته شده است.
این اثر که در بحبوحه بهار عربی و با تمرکز بر جریان‌های اسلام‌گرا در کشورهای اسلامی به نگارش درآمده، روایتی است از روند مواجه و تحول جریان‌های اسلام‌گرا با اقتضائات و واقعیت‌های حکمرانی روزمره، روایتی که با الهام از تحولات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ایران در دهه ۱۳۷۰ آغاز شده و سپس سعی می‌کند دلالت‌های نامتعین و متکثر این مواجه را در قالب تحولات جریان‌های اسلام‌گرا و پسااسلام‌گرا در کشورهای مصر، ترکیه، سوریه، سودان، تونس، اندونزی، لبنان، پاکستان و عربستان سعودی شرح دهد.
قسمتی از کتاب پسا اسلامگرایی:
اما منظور از اسلام گرایی چیست؟ اسلام گرایی را برای اشاره به آن ایدئولوژیها و جنبشهایی در نظر میگیرم که در پی آناند تا نوعی نظم اسلامی، یعنی دولتی مذهبی، قانون شریعت و موازین اخلاقی را در جوامع و اجتماعات مسلمین برقرار کنند. پیوند و در هم تنیدگی با دولت یکی از ویژگی‌های کلیدی سیاست اسلام گرایانه است؛ ویژگی خاصی که باعث تمایز اسلامگرایی از سایر مجموعه‌های مذهبی، اما غیرسیاسی می‌شود. در این مورد می‌توان به جماعت تبلیغ اسلامی اشاره کرد؛ یک جنبش فراگیر فراملی که علاقه ای به تصاحب قدرت دولتی ندارد، اما به شکلی پویا در جنبشی تبلیغی در بیداری معنوی در میان مسلمانان فعالیت می‌کند. اهتمام اصلی اسلامگرایان برپایی اجتماعی ایدئولوژیک است؛ سایر دغدغه‌های آن‌ها، از قبیل برقراری عدالت اجتماعی و بهبود زندگی مستمندان، فرع بر این هدف راهبردی بوده و تابع اقتضائات آن است.
پافشاری اسلام گرایان بر تصاحب و حفظ قدرت دولتی برآمده از اصل مذهبی امر به معروف و نهی از منکر است اما تفسیرهای متعدد و متنوع در مورد چیستی امر «ثواب» و «ناثواب» و اینکه چه کسی و چگونه باید امر و نهی شود، باعث ایجاد ابهاماتی در این حکم فراگیر قرآنی شده است. اما در طول تاریخ این فقهای اسلامی یا گروه‌هایی…
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.