پزشکی در ایران
درباره نویسنده هرمز ابراهیم‌نژاد:
هرمز ابراهیم نژاد نویسنده کتاب پزشکی در ایران، مدرس تاریخ در دانشکده علوم انسانی دانشگاه ساوتهمپتون انگلستان است. او در تاریخ قاجار تخصص داشت و اولین کتاب او درباره قدرت و جانشینی در ایران در قرن هجدهم و نوزدهم منتشر شد.
درباره کتاب پزشکی در ایران:
در اثر حاضر، طب سنتی و مدرن در ارتباط و گفت و گو با یکدیگر بررسی شده‌اند. آیا موضوعاتی مانند «سنتی» و «مدرن» را می‌توان در یک بستر تاریخی مشخص به تنهایی مدنظر قرار داد؟ پیش از قرن سیزدهم هجری، زمانی که ایران تماس فزاینده‌ای با غرب پیدا کرد، چنین تمایزی میان سنت و مدرنیته شکل نگرفته بود. طب سنتی و مدرن، هر دو ماهیت شان را از مواجهه با یکدیگر یافتند و مطالعه آنها تنها زمانی معنادار است که در ارتباط با یکدیگر بررسی شوند. چنین ماهیتی حکایت از آن دارد که آنها پدیده‌هایی ایستا و ساکن نبوده‌اند. برخلاف باور بسیاری، طب سنتی در طول قرن سیزدهم هجری، به ویژه در ایران، در مواجهه با پزشکی غربی دستخوش تغییرات شد. اگرچه هر دو طب سنتی و مدرن دستخوش تغییراتی شده‌اند اما ما همچنان از این دو اصطلاح برای بیان دو ماهیت متفاوت در تحليل خود استفاده می‌کنیم.
قسمتی از کتاب پزشکی در ایران:
پیش از ورود مدارس مدرن در قرن سیزدهم، آموزش پزشکی در ایران از قرون وسطی تغییر نکرده بود. منابعی که محصلان طب می‌خواندند عبارت بودند از فصول بقراط، جوامع اسكندرانيين، الحاوی رازی، کامل الصناعة مجوسی، القانون في الطب ابن سینا و شرح‌های گوناگون درباره قانون، به قلم افرادی همانند ابن نفیس و قطب الدین شیرازی، المأة [المئه] از ابوسهل مسیحی، اسباب از سمرقندی و الحاوي الصغير (از قزوینی)، ذخیره از سیداسماعیل جرجانی و تحفه از حکیم مؤمن، که در مورد آخر به فارسی نوشته شده‌اند.
پیش از ۱۲۳۰ش/ ۱۲۶۷ ق که نخستین مدرسه با بودجه دولتی یعنی دارالفنون در تهران تأسیس شد، هیچ مؤسسه آموزش عالی پزشکی وجود نداشت. عناصر نظریه اخلاطی در کنار سایر علوم طبیعی در «مدرسه» تدریس می‌شد، اما پزشکی به عنوان یک تخصص در سطح بالاتر تنها با انگیزه‌های فردی به عنوان شاگرد یک استاد خصوصی یا به طور مستقل ممکن…
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.