پارادوکس مارکسیسم اسلامی (نقد الهیات سیاسی جلد دوم)
درباره نویسنده محمد قوچانی:
محمد قوچانی نویسنده کتاب پارادوکس مارکسیسم اسلامی، (زاده ۳۱ شهریور ۱۳۵۵ در رشت) روزنامهنگار اهل ایران و صاحب امتیاز، مدیرمسوول و سردبیر مجلهی آگاهی نو است. او در کارنامهی مطبوعاتی خود عضو تحریریه نشریه عصر ما (ارگان سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در دهه هفتاد) ، معاون سردبیر روزنامه همشهری در سالهای ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۲ و بنیانگذار مجله همشهری ماه، سردبیر روزنامههای شرق، هم میهن، اعتماد ملی، آسمان، مردم امروز و سازندگی و سردبیر مجلات، همشهری ماه، صدا، مهرنامه و سیاست نامه بوده و هم اکنون صاحب امتیاز، مدیرمسوول و سردبیر مجله آگاهی نو است. او همچنین عضو شورای مرکزی و معاون کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی ایران است.
قوچانی با مریم باقی فرزند عمادالدین باقی و فاطمه کمالی احمدسرایی ازدواج کرده است و دو فرزند به نامهای حافظ و ایران دارد. قوچانی به عنوان رکورددار توقیف روزنامه در ایران شناخته میشود.
درباره کتاب پارادوکس مارکسیسم اسلامی:
افلاطون: آنان که آنقدرهوشمندترند که در سیاست مشارکت نکنند، شایسته سیاست ورزی کم هوشترینهایند…
انتشارات سرایی مجموعه 5 جلدی «نقد الهیات سیاسی» به قلم آقای محمد قوچانی سردبیر مجلهی آ گاهی نو را در دست انتشار دارد. انتشار این مجموعه تلاشی است در جهت رشد اندیشه سیاسی در ایران و نگاه به تحولات فکری و سیاسی، فراتر از فضای گاه سطحی و شتابزده مجازی. مجموعه ی نقد الهیات سیاسی بررسی همه موضوعاتیســت که در۵۰ سال اخیر در حوزهی کتابخانهای اندیشهی سیاســی به وجود آمده است. روششناسی این مجموعه نیز کتابخانهای و انتقادی اســت.
جلد دوم این مجموعه با نام «پارادوکس مارکسیسم اســلامی» پژوهشــی انتقادی در کارنامهی جنبش چپ اســلامی در ایران است.
جلد ســوم با نام «ظهور لویاتان اسلامی» به تکوین نظریهی دولت مدرن در فقه سیاســی شــیعه از منظر تاریخی میپردازد.
در جلد چهارم محمد قوچانی سراغ موضوع موانع تأسیس اندیشــهی سیاســی آزادیخواهی در ایران رفته و «مصائب لیبرالیسم اسلامی» را نوشته است.
در جلد پنجم نقد الهیات سیاسی با پژوهشی راهبردی در تأســیس اندیشهی سیاسی راســت مدرن در ایران روبهرو هســتیم. جلد پنجم با عنوان «بحران بورژوازی اسلامی» پایان بخش مجموعهای است که سردبیر آ گاهی نو با نگاه به الهیات و سیاست در ایران معاصر نوشته است.
علاوه بر این مجموعه، قوچانی مجموعهی «نقد روشنفکری سیاسی» را هم آمادهی چاپ دارد. او در این مجموعه نگاهی انتقادی و راهبردی دارد به مسئلهی روشنفکری سیاسی در ایران و بحرانهایی که با ظهور چهرههایی همچون علی شــریعتی در ایران شکل گرفت را واکاوی میکند. جلد اول این مجموعه با عنوان «جرات محافظه کاری داشــته باش» از زوال روشــنفکری رادیــکال و ظهور روشنفکری لیبرال میگوید.
قسمتی از کتاب پارادوکس مارکسیسم اسلامی:
سالهاست که جامعه شناسان چپ گرا (و مگر جامعه شناس راستگرا هم داریم؟) ما را با این تئوری فریفتهاند که فاشیسم و نازیسم ایدئولوژی جناحهای راست افراطی هستند. ولی تو چه میدانی که راست افراطی چیست؟ راست افراطی همان ناسیونال سوسیالیسم است؛ نام اصلی نازیسم که آمیزهای از جامعه گرایی و ملی گرایی است. زمان بسیاری لازم بود تا روزی متفکری مهجور و تنها چون فریدریش فونهایی در راه بردگی ریشههای سوسیالیستی نازیسم را به ما بیاموزد و بنویسد: «از همان ابتدا در آلمان بین سوسیالیسم و ناسیونالیسم ارتباط نزدیکی برقرار بود. این نکته مهمی است که بزرگترین اجداد سوسیالیسم ملی از قبیل فيخته، رادبرتوس و لاسال در عین حال پدرخواندههای سوسیالیسم نیز به شمار میروند.» (۲۲۳ :۱)
هایک به درستی این واقعیت مستور را مکشوف میکند که این سوسیالیسم است که دو جناح دارد: جناح چپ یعنی کمونیسم و جناح راست یعنی فاشیسم، هر دو عليه آزادیخواهیاند و فردباوری و آن را با نامهای مطعونی مانند لیبرالیسم و فردگرایی منکوب میکنند. از همین جاست که پای روشنفکران دست راستی هم به معصیت توتالیتریسم گشوده میشود. از همین جاست که نام مارتین هایدگر، کارل اشمیت و نیچه هم به خیل نامهای بزرگی که در طول تاریخ، توتالیتریسم را توجیه نظری کردهاند افزوده میشود.
توتالیتریسم در طول تاریخ برای خود تثلیثی ساخته است که «پدر» آن توده مردم، «پسر» دیکتاتورها و «روح القدس» روشنفکران بودهاند. «پدر» همه توتالیترهای جهان «عامه مردم»اند، عوام الناس و تودههای بی شکلی که ستایشگر نهان و عیان همه مستبدين تاریخاند. دیکتاتورها بر سر دست عوام به قدرت میرسند. لنین و مائو، هیتلر و موسولینی، صدام و قذافی در آغاز، محبوب ملت خویش بودند. سرهنگ را همان کسانی به قدرت رساندند که امروز برای تماشای اعدام وحشیانه جنازه او صف میکشند. آنان از توهمات روشنفکرانه دیکتاتورها به وجد میآیند و هورا میکشند..
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.