هنر مردن
درباره نویسنده پل موران:
پل موران (Paul Johnson) نویسنده کتاب هنر مردن، (سیزدهم مارس 1888 – 24 ژوئیه 1976) نویسنده فرانسوی بود که داستان‌های کوتاه و رمان‌هایش به دلیل سبک، شوخ طبعی و قدرت توصیفی مورد ستایش قرار گرفت. پربارترین دوره ادبی او دوره میان جنگ دهه 1920 و 1930 بود. او بسیار مورد تحسین بخش‌های بالای جامعه و آوانگارد هنری بود که وی را به یک فرقه محبوب تبدیل کردند. او به عنوان مدرنیست و متفقین اولیه طبقه‌بندی شده است.
درباره کتاب هنر مردن:
کتاب هنر مردن، دو مطلب «هنر مردن» و «خودکشی در ادبیات» را شامل می‌شود که در واقع سخنرانی‌هایی هستند که پل موران در سال ۱۹۳۲ به مناسبت صد سالگی رمانتیسم ایراد کرده است. رمانتیسم مکتبی ادبی است که نویسندگانش بیشتر از دیگران به مرگ یا سپردن خود به مرگ پرداخته‌اند. اما مرگ تاریخی به قدمت زندگی انسان دارد و به نظر می‌رسد موران به همین دلیل در اولین جستار این کتاب، از هنر مردن صحبت کرده است. از نظر این متفکر، انسان باستان با این هنر آراسته بوده و انسان مدرن از آن بی خبر است.
کتاب هنر مردن با مقدمه‌ای از بابک احمدی همراه شده و در کنار مقدمه مترجم، دو مقاله از موران را شامل می‌شود. سبک موران را مانند تصاویر سینمایی، تند توصیف می‌کنند. او از خود نوشته‌های زیادی به جا گذاشته و با وجود رشدش در فضایی فرهنگی، به دانشکده علوم سیاسی رفته و دیپلمات شد. این نویسنده، با یهودیت، دموکراسی و سوسیالیسم دشمن بوده و به عنوان یک نژادپرست و یکی از شیفتگان بنیتو موسولینی دیکتاتور ایتالیا در زمان جنگ جهانی دوم شناخته می‌شود.
طبق آنچه در مقدمه بابک احمدی بر این دو جستار آمده، موران نویسنده‌ای بود که مارسل پروست برای نخستین مجموعه داستان‌های او مقدمه‌ای نوشت و پس از بحثی مفصل درباره اهمیت سبک، او را نویسنده‌ای نو به تمام معنی، نامید. سلین درباره این نویسنده گفته بود که به یقین، موران نام ماندگار ادبیات فرانسه خواهد بود و در سده آینده من و او به عنوان دو بیانگر ادبیات شناخته خواهیم شد.
قسمتی از کتاب هنر مردن:
در باب خودکشی، دو دیدگاه وجود دارد، دیدگاه جامعه و دیدگاه فرد. هر دو دیدگاه در عهد باستان وجود داشت. در یونان، مکتب سخت گیر رواقی خودکشی را به مثابه شاهدی بر نوعی تحقیر بزرگ منشانه زندگی می ستود. رومی ها هم از خودکشی به عنوان آیینی قابل احترام یاد می کردند؛ اما یهودی ها آن را همانند یک جرم مجازات می کردند. قانون موسی خودکشی کنندگان را از خاکسپاری محروم می کرد. مسیحیت از سنت عبری پیروی کرد؛ روحانیون کاتولیک و آبای کلیسا خودکشی را حرام می دانند… سنت آگوستین می گوید: «مسلماً، آن هنگام که خود را می کشیم، یک انسان را می کشیم.» بنابر برآورد قدیس توماس آکوئیناس، جرم خودکشی سنگین تر از قتل معمولی است. حتی در قرون وسطی جسد را به محکمه می کشیدند…
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.