هنری پنجم

هنری پنجم

درباره نویسنده ویلیام شکسپیر:
ویلیام شکسپیر (زاده ۱۵۶۴ – درگذشته ۱۶۱۶) شاعر و نمایشنامه‌نویس انگلیسی بود که بسیاری وی را بزرگ‌ترین نویسنده در زبان انگلیسی دانسته‌اند. «سخن سرای ایون» (به انگلیسی: Bard of Avon) لقبی است که به خاطر محل تولدش در آون واقع در استراتفورد انگلیس به وی داده‌اند. شکسپیر را پدر نمایشنامه نویسیی انگلستان می‌دانند. وی موضوع بسیاری از نمایشنامه‌های خویش را از تاریخ روم باستان و کتاب پلوتارک برگزیده و به نیروی تصور و تخیل خویش به صورت تراژدی‌های زیبایی آن‌ها را در آورده است. سبک نویسندگی شکسپیر به مکتب کلاسیسم تعلق دارد. نمایشنامه‌های وی را به تراژدی و کمدی و نمایشنامه‌های تاریخی تقسیم میکنند. نمایشنامه‌های اخیر وی ترکیبی از تراژدی و کمدی است. آثار مهم او عبارت است از :اتللو، مکبث، هملت، جولیوس قیصر، تاجر ونیزی، شاه لیر، هنری ششم، هیاهوی بسیار برای هیچ و رویای شب نیمه تابستان . اشعار اغنایی شکسپیر نیز از شاهکارهای شعر انگلیسی است . از جمله منظومه‌های او : ونوس و آدونیس و.. می‌باشد.

درباره کتاب هنری پنجم:
نمایش هنری پنجم برای مردم انگلستان یکی از محبوب‌ترین نمایش‌های تاریخی و برای تماشاخانه‌های ‏انگلستان یکی از درآمدزاترین نمایش‌های شکسپیر است. این نمایش از پیروزی‌های نظامی ‏باورنکردنی این شاه جوان انگلستان در فرانسه سخن دارد. با کشور گشایی این پادشاه، بیش از نیمی از ‏خاک فرانسه به زیر سیطره‌ی پادشاهی انگلستان افتاد و هنری با سپاهیانش به پاریس وارد شد و شارل ‏ششم پادشاه فرانسه دختر خود را به او داد و او را ولیعهد خود و میراث‌دار تاج و تخت فرانسه اعلام ‏کرد. اما همه‌ی محبوبیت این نمایش به دلیل درون‌مایه‌ی میهنی آن نیست. عوامل متعددی این ‏نمایش‌نامه‌ی تاریخی را در جایگاه پرخواننده‌ترین نمایش‌نامه‌های شکسپیر و نمایش آن را در شمار ‏پربیننده‌ترین نمایش‌های تاریخی قرار داده‌اند. مهمترین این عوامل، پیرنگ یا طرحی‌‌ست که شکسپیر ‏برای نمایش‌نامه ریخته و موضوعی خشک و نظامی را به درامی پرکشش و لذت‌بخش تبدیل کرده ‏است. گفته‌اند که شکسپیر طرح این داستان را به مدت ده سال در ذهن می‌پرورانده است. جذابیت ‏داستان‌های جنگی و حماسی در شکوه و عظمت صحنه‌های نبرد است که تئاتر با سکو‌ی محدودش توان ‏نمایش آن را ندارد. از این‌رو شکسپیر نمایش را به دو بخش جنگ و حاشیه‌ی جنگ تقسیم می‌کند. در ‏بخش حاشیه‌ی جنگ آدم‌های تهی دست لندنِ کهن را می‌بینیم که یکی از پایه‌های مهم جذابیت نمایش‌به ‏شمار می‌آیند و از آنجا که گفتارشان خنده‌اور است و فخامت چندانی ندارد، شکسپیر گفت‌و‌گوی‌شان را ‏به نثر نوشته است. آدم‌هایی مانند نیم‏، خانم مهماندار، و پسرک، گفتاری یکسره ساده و عامیانه ‏دارند که از رهگذر آن ذهن صاف و ساده‌دلی‌شان نیز آشکار می‌شود.

قسمتی از کتاب هنری پنجم:
… تا زمانی که سربازان من زیر فرمان من‌اند،
تا زمانی که نسیم مطبوع و ملایمِ ملاطفت
ابرهای کثیف و مسموم جنایت،
چپاول، و نامردمی را از آسمان می‌پراکنند ‏
بر شهر و بر مردمان‌تان ترحم کنید.
وگرنه ـ لحظه‌یی دیگر نیک بنگرید و ببینید
سربازان کوردل و خون‌گرفته با کژدستی
قفل دختران هراسان و فریادکش‌تان را می‌شکنند:‏
پدران‌سیمین‌مویتان را کشیده می‌برند
و سَرِ بس گرامی‌شان را بر دیوارها می‌کوبند؛
نوزادان‌تان برهنه به سیخ کشیده و کباب می‌شوند.