نانسی پلوسی

نانسی پلوسی

درباره نویسندگان برندا جونز و کریشان تروتمن:

برندا جونز (Brenda Jones) نویسنده کتاب نانسی پلوسی، بیشتر به خاطر تصدی پانزده ساله‌اش به عنوان مدیر ارتباطات یکی از نمادهای سیاست آمریکا، نماینده جان لوئیس، شناخته می‌شود. همه نظرات، بیانیه‌ها و سخنرانی‌های منتشر شده او، از معرفی روسای جمهور ایالات متحده گرفته تا سخنرانی‌های آغازین به اتحادیه آیوی، و کسانی که میراث متحول کننده حقوق مدنی او را جشن می‌گیرند، توسط برندا جونز در آن زمان نوشته شده است. او با او در کتابش، در آن سوی پل: چشم اندازی برای تغییر و آینده آمریکا، که برنده جایزه تصویر NAACP شد، همکاری کرد. او همچنین در اخبار تلویزیون تجاری و پخش عمومی کار کرده است. او دارای مدرک تحصیلی از دانشگاه ایندیانا/بلومینگتون، دانشگاه کلمبیا و دانشکده دولتی کندی دانشگاه هاروارد است. او اهل واشنگتن دی سی است.

کریشان تروتمن (Krishan Trotman) نویسنده کتاب نانسی پلوسی، یکی از نویسندگان مجموعه Queens of the Resistance و معاون رئیس جمهور، ناشر Legacy Lit، اثری در Hachette Book Group در نیویورک است. او اخیراً در نیویورک تایمز و مجله اسنس به عنوان یکی از معدود مدیران انتشارات آفریقایی آمریکایی معرفی شد. او بیش از پانزده سال متعهد به انتشار کتاب‌هایی درباره صداهای چندفرهنگی و عدالت اجتماعی است. در طول دوران حرفه‌ای خود، او با افتخار با رهبران و پیشگامان این مرز و بوم مانند جان لوئیس، استفانی لند، مالکوم نانس، زرلینا مکسول، ابتهاج محمد، آل روکر، اد گوردون، لیندی وست و سایر نویسندگان مشهور و پرفروش دیگر کار کرده است. 

درباره کتاب نانسی پلوسی:

نانسی پاتریشیا د الساندرو پلوسی (متولد ۲۶ مارس ۱۹۴۰ در بالتیمور یکی از شهرهای مریلند، آمریکا) رئیس مجلس نمایندگان آمریکا است. او تنها زنی است که به عنوان رئیس مجلس نمایندگان آمریکا انتخاب شده‌است.

او متولد بالتیمور و از اعضای حزب دمکرات، است و از آمریکایی‌های ایتالیایی‌تبار به حساب می‌آید. او در سانفرانسیسکو از دوستان نماینده کنگره، فیلیپ برتون شد و در ۱۹۷۶ از کالیفرنیا عضو کمیته ملی دموکرات شد و تا ۱۹۹۶ در این سمت بود. پس از مرگ برتون در ۱۹۸۳، همسرش سالا جای او را گرفت. او در ۱۹۸۶ به سرطان مبتلا شد و تصمیم گرفت در انتخابات ۱۹۸۸ شرکت نکند و به جایش، پلوسی نامزد شود و از ارتباط‌های برتون، بهره‌مند باشد.

سالا در ۱ فوریه ۱۹۸۷، یک ماه پس از یاد کردن سوگند درگذشت. پلوسی در انتخابات ویژه برای جایگزینی او، پیروز شد و هری بریت را در ۷ آوریل ۱۹۸۷ شکست داد. پس از آن رقیب جمهوری‌خواهش هریت راس را به آسانی در ۲ ژوئن ۱۹۸۷ شکست داد و یک هفته بعد روی صندلی نمایندگی کنگره نشست. او اولین کالیفرنیایی، اولین ایتالیایی-آمریکایی و اولین زنی است که رئیس مجلس نمایندگان آمریکا می‌شود.

پلوسی یکی از مخالفان سیاست‌های جرج بوش در اعزام نیرو به جنگ عراق بود. او همچنین از کسانی بود که تلاش دولت بوش برای خصوصی‌سازی تامین اجتماعی آمریکا را متوقف کرد. وی از مخالفان اصلی دیوار مرزی پیشنهادی ترامپ بوده‌است. پلوسی همواره مخالفت خود را با تأمین مالی این دیوار در بودجه آمریکا ابراز کرده‌است.

پلوسی در سال ۲۰۰۷ به عنوان اولین زن در تاریخ آمریکا به سمت ریاست مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا دست یافت. او در سال ۲۰۱۹ برای دومین بار به عنوان رئیس مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا انتخاب شد. نانسی پلوسی اولین فردی از سال ۱۹۵۵ تاکنون است، که دو بار به چنین مقامی رسیده‌است. علاوه بر افتخار اولین رئیس مجلس زن در آمریکا، او تنها زنی است که تاکنون چنین سمتی داشته‌است.

او با ایراد سخنرانی از ساعت ۱۰:۰۴ دقیقه صبح ۷ فوریه ۲۰۱۸ تا غروب همان روز به مدت ۸ ساعت، رکورد پیشین طولانی‌ترین سخنرانی، مربوط به چمپ کلارک در سال ۱۹۰۹ را شکست. در آن سال، چمپ کلارک به مدت ۵ ساعت و ۱۵ دقیقه بدون وقفه صحبت کرده بود.

قسمتی از کتاب نانسی پلوسی:

با کفش‌های پاشنه بلند شاید ده سانتیمتری، راه می‌رود. وقتی تاتی تاتی میکند و به سمت تریبون سخنرانی می‌رود، زنان آمریکایی شاد می‌شوند. او اولین زنی است که در مقام رئیس مجلس نمایندگان در کنگره قدم بر می‌دارد.

این بانو نرم راه می‌رود، عصای بزرگی در دست می‌گیرد و کرسی ریاست را از آن خود می‌کند. او زنی است که می‌تواند یک ملت را برانگیزد.

در مقام رئیس مجلس وظیفه‌ای متفاوت دارد وظیفه‌اش فعال کردن اعضای کنگره و وادار کردن آنها به اظهار نظر است.

آرتورشاه هیچ وقت به اندازۀ این بانو با چالش مواجه نبوده است. شوالیه‌های آرتورشاه که گرد میز می‌نشستند با لباس کامل رزم آماده نبرد بودند. اما در کنگره آمریکا وضع چنین نیست؛ رئیس مجلس باید استاد ماهری باشد تا بتواند کسانی را که می‌کوشند کشور را دو پاره کنند، زمین گیر کند. نانسی پلوسی زنی از این تبار است. فقط یک رهبر سرزنده و توانا می‌تواند با شور و هیجان رودرروی مک کانل یا دونالد ترامپ بایستد. دشمنان پلوسی وظیفه خود را به خوبی می‌دانستند. آنها طناب و نردبان برداشتند و به قصد بریدن سر نانسی پلوسی آمدند. اما پلوسی آنجا ماند و کارش را تمام کرد. لازم به نمایش نبود. همه چیز مشخص بود. به نام عدالت و انصاف می‌شد کار کرد و دشمن را شکست داد.