ملکه ویکتوریا
درباره نویسنده الیزابت لانفورد:
الیزابت پاکنهام ، کنتس لانگفورد (ملقب به هارمن ؛ 30 آگوست 1906 – 23 اکتبر 2002)، معروف به الیزابت لانگفورد، یک مورخ انگلیسی بود. وی عضو انجمن ادبیات سلطنتی بود و در هیئت امنای گالری پرتره ملی در لندن بود. وی بیشتر به عنوان مورخ شناخته می شود، به خصوص برای زندگی نامه اش از مفاخر قرن نوزدهم مانند ملکه ویکتوریا (1964)، لرد بایرون (1976) و دوک ولینگتون (1969).
درباره مترجم ذبیح‌الله منصوری:
ذبیح‌الله حکیم‌الهی دشتی، (زادهٔ ۱۲۷۸ در سنندج – درگذشته ۱۹ خرداد ۱۳۶۵ در تهران)، پرکارترین مترجم تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران، روزنامه‌نگار، نویسنده و به گفتهٔ خودش قهرمان بوکس سبک‌وزن ایران بود. فرزند اسماعیل معروف به ذبیح‌الله منصوری و با نام‌های مستعار پیشتاز و ناصر.
او در مدرسهٔ آلیانس سنندج که فرانسوی‌ها آن را اداره می‌کردند شروع به درس خواندن کرد؛ پس از چندی با مأموریت پدر در کرمانشاه به آن شهر رفت و زبان فرانسه را نزد پزشکی که این زبان را به‌خوبی می‌دانست فراگرفت. او در بازگشت به تهران و درگذشت پدر، عهده‌دار مخارج خانواده شد و به ناچار از تحصیل دست کشید. در سال ۱۳۰۱ شمسی همزمان با تأسیس روزنامه کوشش با سمت مترجم داستان و مقاله و مطالب علمی در آن روزنامه شروع به کار کرد.
در سال ۱۳۰۶ در حالی که در روزنامه کوشش کار می‌کرد، با روزنامه اطلاعات نیز شروع به همکاری کرد که مدت‌ها ادامه یافت و از آغاز انتشار روزنامه کیهان هم به مدت شش سال، چندین کتاب برای این روزنامه ترجمه کرد که همه به صورت پاورقی به چاپ می‌رسید. بعدها با روزنامه ایران ما، روزنامه داد، مجله خواندنیها، روزنامه باختر، روزنامه اختر امروز، مجلهٔ ترقی، مجلهٔ تهران مصور، مجلهٔ روشنفکر، مجلهٔ سپید و سیاه، مجلهٔ امید ایران، روزنامه پست تهران و سرانجام مجله دانستنیها همکاری داشت. او دیر ازدواج کرد و دارای یک دختر و یک پسر شد. مادرش از خانواده علماء و روحانیون شهر سنندج بود.
در سال ۱۲۹۹ وقتی به تهران آمد می‌خواست در رشته دریانوردی تحصیل کند ولی در روزنامه کوشش به ترجمه چند کتاب پرداخت و از آن به بعد به نوشتن اشتغال یافت. گفته می‌شود حدود ۱۲۰۰ عنوان داستان و مقاله و کتاب نوشته‌است.
وی در طول عمر خود به کشورهایی نظیر هند، شوروی و چندین کشور اروپایی سفر کرد.
ذبیح‌الله منصوری در ۱۹ خرداد ۱۳۶۵ در بیمارستان شریعتی در ۸۷ سالگی درگذشت. منصوری بیشتر از۶۰ سال نوشت و ترجمه کرد. محل دفن ذبیح‌الله منصوری در آرامگاه خانوادگی شماره ۵۹۶ بهشت زهرا است.
درباره کتاب ملکه ویکتوریا:
ملکه ویکتوریا یا الکساندرینا ویکتوریا (زادهٔ ۲۴ مهٔ ۱۸۱۹ – درگذشتهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۱۹۰۱) از ۲۰ ژوئن ۱۸۳۷ تا پایان عمر، ملکهٔ پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند بود. همچنین، از ۱ ژانویهٔ ۱۸۷۷ تا پایان عمر، امپراتریس هند بود.
ویکتوریا، ۶۳ سال و ۷ ماه و ۲ روز بر امپراتوری بریتانیا سلطنت کرد. وی از لحاظ طول دوره زمامداری، پس از نوه پسری‌اش، الیزابت دوم، در تمام تاریخِ بریتانیا دومین طولانی‌ترین دورهٔ سلطنت را داراست. دورهٔ حکومت او با گسترش عظیم امپراتوری بریتانیا همراه بود. دوره ویکتوریایی|دورهٔ ویکتوریایی در اوج انقلاب صنعتی بود؛ دوره‌ای از تغییرات عظیم اجتماعی، اقتصادی و فناوری در پادشاهی متحد. ویکتوریا درضمن آخرین فرمانروا از سلسلهٔ خاندان هانوفر بود.
او دختر شاهزاده ادوارد آگوستوس، دوک کنت و نوه شاه جورج سوم بود که، هر دو در سال ۱۸۲۰ فوت کردند، و ویکتوریا تحت سرپرستی دقیق مادرش، شاهزاده ویکتوریا ساکس کوبورگ-زالف الده، دوشس کنت، بزرگ شد. در سن ۱۸ سالگی او سلطنت را به دست آورد، زمانی که عموی او ویلیام چهارم درگذشت. در ان زمان نظام پادشاهی مشروطه بود و شخص پادشاه قدرت سیاسی کمی در دست داشت. او تلاش کرد تا بر سیاست‌های دولت و وزیران تأثیر بگذارد. به‌طور کلی، او تبدیل به یک نماد ملی شد که به استانداردهای دقیق شخصی شناخته می‌شد.
ویکتوریا در سال ۱۸۴۰ با پسر دایی خود پرنس آلبرت ساکس ازدواج کرد. فرزندان آنها با خانواده‌های سلطنتی و بزرگ در سرتاسر قاره اروپا ازدواج کردند و ویکتوریا به عنوان «مادربزرگ اروپایی» شناخته می‌شود. پس از مرگ آلبرت در سال ۱۸۶۱، ویکتوریا به عزاداری عمیقی فرورفت و از حضور در مقابل مردم خودداری کرد. در نتیجه انزوا، جمهوریخواهان در انگلستان به‌طور موقت محبوبیت و موفقیتی به دست آورد، اما در نیمه دوم سلطنت ، ویکتوریا محبوبیت خود را بازیافت. ویکتوریا در سال ۱۹۰۱ در جزیره وایت درگذشت. او آخرین پادشاهی بریتانیا از دودمان هانوفر بود. پس از او پسرش با نام ادوارد هفتم به پادشاهی رسید.
قسمتی از کتاب ملکه ویکتوریا:
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.