مقدمهای بر دین ایران باستان
درباره نویسنده ویلیام و مالاندرا:
ویلیام و. مالاندرا (William W. Malandra) نویسنده کتاب یشت‌ها، در 1942 در فیلادلفیا به دنیا آمد. مدرک لیسانس فلسفه‌اش را در سال 1964 از کالج هاورفورد دریافت کرد. سپس در 1966 فوق لیسانس ادیان‌شناسی را در دانشگاه براون و در 1971 زبانشناسی هندی-ایرانی در دانشگاه پنی سیلویا دریافت کرد. تز دکترای او تحت اداراه پروفسور مارک درسدن، فرَوَشی یَشت بود. او به مدت 30 سال تاریخ باستان ایران و هند را در دانشگاه مینه‌سوتا تدریس می‌کرد تا اینکه در سال 2003 بازنشسته شد. بعد از آن به عنوان آسیا‌شناس به دانشگاه تکزاس تا سال 2007 پیوست و دروس مربوط به زرتشتیان و ایران باستان را تدریس کرد.
درباره کتاب مقدمهای بر دین ایران باستان:
هدف از انتشار مجموعه “هزاره‌های دنیای باستان” این است که برگزیده‌ترین آثار پژوهشگران، محققان و ایران‌شناسان داخلی و خارجی را در حوزه مطالعات تاریخ و تمدن ایران باستان و دیگر سرزمین‌ها در اختیار علاقمندان بگذارد. این مجموعه تمامی ابعاد پژوهش‌های بنیادین دنیای باستان را دربر می‌گیرد؛ از تواریخ سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی گرفته تا تواریخ عمومی، باستان‌شناسی، اساطیر، آیین‌ها و ادیان، زبان های باستان، تاریخ هنر، فرهنگنامه‌ها و همچنین ترجمه منابع دست اول همچون آثار کلاسیک یونان و روم.
اما کتاب حاضر، اساس توجه خود را بر مطالعه ادیان و مبانی اعتقادی ایرانیان باستان قرار داده است. ویلیام و. مالاندرا عضو مشاوران دایره‌المعارف ایرانیکاست. او در زمینه مطالعات تمدن ایران و هند باستان، تاریخ ادیان، زبانشناسی زبان‌های هندو ایرانی، زبان‌های ایران باستان و میانه و همچنین سانسکریت از شهرت خاصی برخوردار است. جوایز متعددی در این حوزه‌ها به دستآورده و مقالات بسیاری تالیف کرده است.
کتاب “مقدمهای بر دین ایران باستان” را می‌توان مهمترین اثر مالاندرا دانست که درواقع درآمدی است بر باستانی‌ترین شکل‌های کیش زرتشتی که از متون اوستایی و کتیبه‌های هخامنشی بازشناسی شده است. به عقیده او، ایزدانی مانند اهورامزدا، مهر، سروش و بنمایه هایی چون آتش، هوم و فره، ریشه در باورهای کهن آریائیان پیش از زردشت داشته‌اند و این پیامبر در پی‌ریزی دین خود نه تنها همه باورهای کهن ایرانیان را طرد نکرد بلکه بخش مهمی از آن را به نفع کیش جدید خود به کارگرفت.
این کتاب از 17 فصل بانضمام مقدمه مولف بر ترجمه فارسی، سخن مترجم، کوته‌نوشته‌ها و نشانه‌ها، راهنمای آوانگاری، یادداشت‌ها، واژه‌نامه، کتاب‌نامه و نمایه تشکیل شده است.
قسمتی از کتاب مقدمهای بر دین ایران باستان:
شکوۂ گاو (یسن ۲۹)
احتمالا مشهورترین و از بسیاری جهات جالب‌ترین بخش گاهان سرود معروف به «شکوه گاو» (یسن ۲۹) است. این سرود به شکل گفت‌وگوی مهیج، رنج‌های گاو را به دست نیروهای دروغ بیان می‌دارد. گاو به پیشگاه اهورامزدا و دیگر اهوراها (یعنی امشاسپندان) از وضعیت زجر اور خود می‌نالد. به ویژه از رهایی و نجاتش و نبودن شبان شایسته پاسداری‌اش اظهار نومیدی می‌کند. بحث‌های زیاد بی‌نتیجه بود، زیرا ظاهرا اهوراها قادر به یافتن حامی مناسب او نبودند. سرانجام زردشت به عنوان تنها شخص مناسب برای این وظیفه تشخیص داده شد. انتخاب زردشت برای گاو چندان خوشایند نبود، زیرا گاو او را ضعیف و ناتوان می‌دید. اما او باید موقتا به وجود زردشت قناعت می‌کرد و این سرود با دعایی برای تقویت نیروی زردشت ناتمام باقی می‌ماند.
افهم کامل و مفصل این سرود به دلایل گوناگون دشوار است. یکی از مشهورترین مسائل این است که این گفت و گوی دوطرفه چنان پیچیده و بغرنج می‌باشد که در بسیاری مواقع مطمئن نیستیم که چه کسی با چه کسی و بر سر چه موضوعی در حال گفت و گو است. باید پنداشت که حکایت کننده (که در بندهای ۱، ۲، ۶ و ۹ راوی سخنان است) خود زردشت می‌باشد. هم چنین مشخص است که در این جملات گاو، آفریننده گاو، و اهورامزدا با هم صحبت می‌کنند. درباره بندهای باقیمانده موضوعات چندان صریح و آشکار نیستند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.