مسند استخوان اژدها (خاطره، سوگ، خار 1)

در این روز از روزها، در اعماق قلب خفته ،هیهولت، در راهروهای آرام و حیاطهای پوشیده از عشقه، در اتاقکهای راهبان و اتاقهای مرطوب و تاریک، ناآرامی غریبی وجود داشت. مستخدمان و درباریان خیره می شدند و با همدیگر نجوا میکردند. در آشپزخانه، ظرفشورها از بالای ظرفشویی ها نگاه‌های معنادار رد و بدل میکردند. به نظر میرسید در تمام راهروها و حیاطهای قلعه‌ی بزرگ، مکالمه‌های محرمانه‌ای انجام می‌شد.

شاید انتظار نفسگیر قلعه، مژدهی اولین روز بهار را می داد، اما تقویم بزرگی که در اتاق دکتر مورگنس قرار داشت، چیز دیگری را نشان میداد: هنوز ماه نواندر بود. پاییز در را نگه داشته بود و زمستان وارد خانه میشد.

چیزی که این روز را از روزهای دیگر متفاوت میکرد، یک فصل نبود بلکه یک مکان بود؛ تالار تاج و تخت هیهولت برای سه سال طولانی، درهایش به دستور شاه بسته شده و پرده های سنگینی پنجره های رنگی را پوشانده بودند. حتی کارگران نظافتچی هم اجازه ی عبور از آستانه را نداشتند. که این امر تشویش سرپرست کنیزهای خانه داری را برانگیخته بود. تالار به مدت سه تابستان و سه زمستان…