مردمشناسی اقوام و ایلات ایران
شناخت اقوام ساکن در ایران و توجه کردن و حرمت نهادن به فرهنگ و زبان این جمع بزرگ از مردم ایران که در حیات تاریخی اجتماعی خود بی‌مهری‌های فراوانی را تجربه و محرومیت‌های اقتصادی، اجتماعی بسیاری را نجیبانه تحمل کرده‌اند، اعتبار بخشیدن و حرمت بخشیدن به هویت فرهنگ ملی ایران است. جمعی از داعیان حفظ فرهنگ و زبان فارسی، دانسته یا ندانسته نقش گروه‌های قومی و زبانی پراکنده در ایران و سهم تاریخی کهن آنان را در غنا بخشیدن به فرهنگ ایران نادیده می‌انگارند و بر این واقعیت چشم می‌پوشانند که فرهنگ ملی ایران آمیزه و برآمده از پاره فرهنگ‌های گوناگون اقوامی بوده که جامعه متکثر فرهنگی ایران را در گستره ایران زمین شکل داده است. زبان‌ها و گویش‌هایی که مردم این اقوام مانند گرد، لر، بلوچ، ترک، ترکمن، گیل و دیلم و دیگر اقوام و گروه‌های دینی و زبانی همچون زرتشتی و ارمنی بدان سخن می‌گویند، به جز زبان‌های ترکی، ترکمنی و عربی، همه در زمره زبان‌های ایرانی و شاخه‌ای از گروه زبان‌های هند و ایرانی هستند که به خانواده بزرگ زبان‌های هند و اروپایی تعلق دارند. در میان این زبان‌ها، زبان‌های فارسی، کردی، لری و بلوچی عمده‌ترین آن‌ها در گروه زبان‌های ایرانی به شمار می‌آیند. اقوام ترک و ترکمن و عرب ساکن در ایران نیز هرچند خاستگاه قومی و زبانی متفاوت با اقوام ایرانی دارند، اما در اثر صدها سال همزیستی تاریخی با مردم و اقوام ایرانی بسیاری از عناصر فرهنگی و زبانی و آئینی ایرانی را اخذ کرده و با فرهنگ خود آمیخته و به خانواده بزرگ فرهنگ ایرانی پیوسته‌اند. با این همه شگفت‌انگیز است که گروهی می‌خواهند با «فرهنگ زدایی» و «زبان گشی» قومی، فرهنگ و زبان فارسی را در بستر تعلقات ملی توسعه دهند و حفظ کنند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.