فوتبال چگونه جهان را توصیف می کند

فوتبال چگونه جهان را توصیف می کند

فوتبال در این کتاب پدیده «رسانه ای جهانی شده است که خود را وقف کرده تا اثرات جهانی شدن بر جوامع گوناگون را شرح دهد. شکست جهانی شدن برای نابود کردن دشمنیهای دیرینه در رقابت های بزرگ فوتبال که هولیگان ها به شدت در آن نقش دارند، اختلافات فرقه ای و گرایش های مذهبی شدید که منجر به تضاد دیدگاه ها و سر دادن شعارهای نژادپرستانه و حتی خد بشری در استادیوم ها می شود پیامدهای ورود دیدگاه های صرفا اقتصادی به فوتبال با نگاهی به پدیده مهاجرت، بروز فسادهای نوین با ظهور الیگارشهای قدرتمند و در نهایت تقویت پایگاه ملی گرایی سنتی با استفاده از قدرت فوتبال، بخش هایی است که در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته اند. این کتاب را که فوئر با الهام از کتاب مشهور سایمون کوپر، فوتبال علیه دشمن (۱۹۹۴) نوشته، رسانه‌های معتبری همچون نیویورک تایمز، نیوزویک، وال استریت ژورنال و بوستون گلوب تحسین کرده‌اند.
قسمتی از کتاب فوتبال چگونه جهان را توصیف می‌کند؟:
شعار اف سی بارسلونا “فراتر از یک باشگاه” است. من بی‌پرده می‌گویم که با این شعار موافقم. آن جا بیش از یک باشگاه است؛ آن‌جا یکی از بزرگ‌ترین هدیه‌های خداوند برای گذراندن اوقات فراغت است. این جمله‌ی آخری را وقتی نوشتم که کلاه بارسلونا روی سرم بود و پیراهن رنگ و رو رفته‌ی بارسا را، که ده سال پیش خریده بودم ، به تن داشتم.
همین امروز و چند ساعت بعد که مثلا خودم را درگیر نوشتن این فصل از کتاب می‌کنم، مدام به صفحه‌ی مرورگر کامپیوترم مراجعه می‌کنم تا اخبار و آخرین اتفاقات بازیِ بارسلونا مقابل نیوکاسل در لیگ قهرمانان اروپا را از دست ندهم. امشب خواب پاس رویایی قوس دار ژاوی را می‌بینم که به خاویر ساویولا می‌رسد؛ مرد کوچک ده‌ها متر را به شکلی باور نکردنی برای رسیدن به این توپ طی کرده است. حتی اگر حقیقی هم به نظر نرسد، مدت زیادی خودم را آن جا روی زمین چمن و در کنار ساویولا تصور می‌کنم. هنوز هم در دل آن صحنه هستم؛ در یکی از ردیف‌های پایینی جایگاه تماشاگران در نوکمپ، استادیوم بارسلونا. من هم همراه با بقیه‌ی استادیوم، نام ساویولا را همچون سرودی مذهبی فریاد می‌زنم و در صدا زدن هر بخشش حسابی بزرگ‌‌نمایی می‌کنیم تا اثری فراموش‌نشدنی داشته باشد. کسی که کنارم نشسته است، پرچم سه چهار متری ایالت کاتالونیا را بر فراز سرم به اهتزار در می‌آورد.
بارسا در ۱۹۹۴ در سفری زمستانی که به این شهر داشتم تیم محبوبم شد. دیدار من هم‌زمان شد با مراسم بازگشایی رایگان سالانه‌ی موزه‌ی بارسا. آن‌جا پُر بیننده‌ترین موزه‌ی شهر است و حتی پُر بیننده‌تر از مجموعه‌ی عظیم نقاشی‌های پیکاسو. در صف بازدید کنندگانی که از پارکینگ استادیوم تا ورودی موزه کشیده شده بود، پسربچه‌های هشت ساله و مادران‌شان، مردان سپیدمو که به یاد روزهای کسب افتخار همراه با دوستان‌شان به آن‌جا آمده بودند، و دختران جوانی که دنبال تجدید خاطره با افتخاراتِ تیم محبوب شهر بودند، دیده می‌شد. آن همه شور و شوق برای دیدن تعدادی جام و دسته‌ای از عکس‌های قدیمی تکانم داد. احساس آدم بی اعتقادی را داشتم که به دیدن مراسم مذهبی رفته است. و این چنین شد که پاکی ناب اعتقاد آن‌ها مرا هم با ایمان کرد.