فلسفه سیاسی (دانشنامهی فلسفهی استنفورد 6)
درباره کتاب فلسفه سیاسی:
کتاب «فلسفۀ سیاسی» باب آشنایی علاقمندان علوم سیاسی با این اصطلاحات و مفاهیم و موضوعات مهم حوزۀ فلسفۀ سیاسی را باز می‌کند و راهنمایی سودمند برای دانشجویانی است که تازه تحصیل در علوم سیاسی را آغاز کرده‌اند و می‌خواهند با مفاهیم کلیدی این حوزه آشنایی‌ای مقدماتی به دست آورند.
عناوین مدخل‌های کتاب «فلسفۀ سیاسی» عبارتند از: «آموزش مدنی» نوشتۀ جک کریتندن و پیتر لوین و ترجمۀ مریم هاشمیان، «مسئلۀ دست‌های آلوده» نوشتۀ س. آ. ج. کودی و ترجمۀ مریم خدادادی، «صلح‌گرایی» نوشتۀ اَندرو فیالا و ترجمۀ مریم هاشمیان، «شکنجه» نوشتۀ شِماس میلر و ترجمۀ مریم خدادادی، «پیشرفت» نوشتۀ مارگارت میک لَنگی و ترجمۀ مژده ثامتی، «جهان‌وطنی» نوشتۀ پاولین کلاینگلد و اریک براون و ترجمۀ مهدی پارسا، «جهانی شدن» نوشتۀ ویلیام شوئرمن و ترجمۀ مهدی پارسا، «حکومت جهانی» نوشتۀ کاترین لو و ترجمۀ مهدی پارسا و «فلسفۀ سیاسی و اجتماعی کانت» نوشتۀ فردریک راوشر و ترجمۀ داود میرزایی.
هر یک از مدخل‌های نُه‌گانۀ کتاب «فلسفۀ سیاسی» شامل چندین موضوع و مبحث مرتبط با همان مدخل است. از جمله موضوعات و مباحثی که در مدخل‌های کتاب «فلسفۀ سیاسی» درباره‌شان توضیح داده شده می‌توان به این‌ها اشاره کرد: شهروند نیک، دمکرات نیک، شخص نیک، اَشکال مدرن آموزش مدنی، آموزش جهان‌وطنانه، دست‌های آلودۀ شهروندان، تعریف صلح، انواع صلح‌گرایی، صلح‌گرایی پیامدگرایانه، صلح‌گرایی تکلیف‌شناسانه، ایرادهایی به صلح‌گرایی و پاسخ‌های ممکن، تعریف شکنجه، توجیه اخلاقی شکنجه‌های استثنایی در موقعیت‌های اضطراری، توجیه اخلاقی شکنجۀ قانونی و نهادینه، تفکر پیشاروشنگری، دیدگاه‌های روشنگری دربارۀ پیشرفت، دیدگاه‌های راجع به پیشرفت در قرن نوزدهم، نقد آموزۀ پیشرفت، تاریخ جهان‌وطنی، طبقه‌بندی جهان‌وطنی‌های معاصر، اعتراض‌هایی به جهان‌وطنی، جهانی شدن در تاریخ اندیشه‌ها، جهانی شدن در نظریۀ اجتماعی معاصر، چالش‌های هنجاری جهانی شدن و جایگاه فلسفۀ سیاسی در نظام فلسفی کانت.
قسمتی از کتاب فلسفه سیاسی:
“آموزش مدنی”، در عام‌ترین تعریف آن، به معنای تمام فرایندهایی است که بر باورها، التزام‌ها، قابلیت‌ها و کنش‌های مردم در مقام اعضا یا اعضای بالقوۀ اجتماعات تأثیر می‌گذارند. لزومی ندارد آموزش مدنی هدفمند یا حساب‌شده باشد؛ نهادها و اجتماعات ارزش‌ها و هنجارها را انتقال می‌دهند بدون آن‌که چنین منظوری داشته باشند. آموزش مدنی ممکن است نافع نباشد: گاه مردم به طرقی آموزش مدنی می‌بینند که ایشان را تضعیف می‌کند یا ناقلِ ارزش‌ها و اهداف زیانبار است. آموزش مدنی مسلماً محدود به تعلیم در مدرسه و آموزش کودکان و جوانان نیست. اگر آموزش مدنی را فرایندی مادام‌العمر بدانیم، خانواده‌ها، حکومت‌ها، ادیان و رسانه‌های جمعی فقط برخی از نهادهای دخیل در آن‌اند.
نمونه‌ای که به‌حق شهرت یافته است سخن کراراً نقل‌شدۀ توکویل است مبنی بر این‌که التزام و مشارکت سیاسیِ محلی یکی از اَشکالِ آموزش مدنی است: “گردهمایی‌های شهری همان نسبتی را با آزادی دارند که مدارس با علم دارند؛ آزادی را در دسترس مردم قرار می‌دهند، و به انسان‌ها یاد می‌دهند که چگونه آن را به کار گیرند و چگونه از آن بهره‌مند شوند.”
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.