شال گردن ماری کوری
درباره نویسنده دبورا لوی-برترا:
دبورا لوی-برترا ( نویسنده کتاب شال گردن ماری کوری، در پاریس زندگی می‌کند. او در آنجا به تدریس ادبیات تطبیقی در مدرسه عالی طب سنتی می‌پردازد. او یک قهرمان از زمان ما را توسط لرمانتوف و پترزبورگ نیوز توسط گوگول ترجمه کرد. Les Voyages de Daniel Ascher اولین رمان او است.
درباره کتاب شال گردن ماری کوری:
ماری کوری با نام کامل ماریا اسکودوسکا کوری (لهستانی: Marie Skłodowska-Curie؛ ۷ نوامبر ۱۸۶۷ – ۴ ژوئیه ۱۹۳۴) یا ماریا سالومیا کوری که به نام مادام کوری نیز شناخته می‌شود، فیزیک‌دان و شیمی‌دان لهستانی-فرانسوی و از پیشگامان پژوهش در زمینه رادیواکتیویته بود. ماری در سال ۱۹۰۳ به طور مشترک با همسرش، پیر کوری و فیزیک‌دانی به‌نام هانری بکرل، موفق به کسب جایزه نوبل در فیزیک شد. پس از آن و در سال ۱۹۱۱ موفق شد یک بار دیگر جایزه نوبل را این بار در زمینه شیمی و به‌تنهایی کسب کند. او اولین زنی بود که موفق به کسب جایزه نوبل شد و همچنین اولین فردی بود که توانست جایزه نوبل را در دو زمینه مختلف علمی دریافت کند. ماری یکی از اعضای خانواده کوری بود که در مجموع موفق به کسب شش جایزه نوبل شدند. او همچنین اولین زنی بود که موفق به کسب کرسی استادی دانشگاه در دانشگاه پاریس شد و در سال ۱۹۹۵ تبدیل به اولین زنی شد که به پاس شایستگی‌ها و دستاوردهایش در پانتئون دفن شد.
ماری کوری در ورشو متولد شد؛ شهری که در آن زمان در پادشاهی لهستان قرار داشت. این پادشاهی خود بخشی از امپراتوری روسیه بود. او در دانشگاه فلایینگ که به‌طور پنهانی در ورشو دایر بود، تحصیل کرد. در سال ۱۸۹۱ و در سن ۲۴ سالگی به همراه خواهر بزرگ‌ترش، برونیسواوا برای تحصیل به پاریس رفت و موفق به کسب مدرک آموزش عالی و انجام تحقیقات علمی خود شد.
توسعه نظریه رادیواکتیویته و ترویج اصطلاح رادیواکتیویته، توسعه تکنیک‌های خالص‌سازی ایزوتوپ‌های رادیواکتیو و کشف دو عنصر به‌نام‌های پولونیوم و رادیوم از جمله دستاوردهای اصلی او به‌شمار می‌روند. تحت نظارت او، اولین مطالعات علمی انجام شده بر روی درمان تومورهای سرطانی با استفاده از ایزوتوپ‌های رادیواکتیو به انجام رسید. او مؤسسه‌های کوری را در پاریس و ورشو بنیان نهاد که امروزه مراکز مهمی در تحقیقات پزشکی به‌شمار می‌آیند. در طول جنگ جهانی اول، پرتونگاری قابل حمل را توسعه داد تا با کمک آن امکان تصویربرداری اشعه ایکس در بیمارستان‌های صحرایی دایر شده در مناطق جنگی مهیا شود.
به‌عنوان یک شهروند فرانسه، ماری اسکودوسکا کوری دارای دو نام خانوادگی بود و از این طریق هیچ‌گاه هویت لهستانی خود را از دست نداد. او به دخترانش زبان لهستانی را یاد داد و آن‌ها را با خود به لهستان می‌برد. او همچنین نام یکی از عناصری که کشف کرده بود را بر اساس نام کشور زادگاهش، پولونیوم نام نهاد.
ماری کوری سرانجام بر اثر کم‌خونی آپلاستیک، ناشی از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض رادیواکتیویته در طول سالها تحقیقاتش در این زمینه، به‌خصوص در زمانی که در بیمارستان‌های صحرایی در جنگ جهانی اول مشغول به کار بود، در سال ۱۹۳۴ و در سن ۶۶ سالگی در بیمارستانی در فرانسه درگذشت.
قسمتی از کتاب شال گردن ماری کوری:
گذر از آستانه‌ی در، اولین بدبختی‌اش بود. «کاهینا» احساس کرد می‌لغزد اما در واقع این قلبش بود که می‌لرزید. تنها شدن، ناگهان رها شدن. او عادت به این چیزها نداشت، همیشه بچه‌ها، بچه‌های کوچک اطرافش بودند و به دورش می‌گشتند. امروز چهار نفر از پسرهایش با او بودند، در چهار طرف بدنش، در تمام مسیر بیمارستان همراهی‌اش می‌کردند. فکر می‌کرد در اتاقی بستری می‌شود که اسکورتش هم با او هستند، این فکر برایش اطمینان آور بود. به جای این تصورات، باید با پرستاری وارد شود که از پسرهایش می‌خواست در راهرو منتظر بمانند.
داخل اتاق فقط دو تخت قرار داشت، با یک پاراوان از هم جدا شده بودند. جای بهتر، کنار پنجره، قبلا اشغال شده بود. روی آن، پاهای زنی دیده می‌شد که خوابیده است. قوزک پاهایش خیلی رنگ پریده بود و سیاه‌رگ‌هایش رنگ آبی داشت. «کاهینا» کیفش را روی تخت دیگر گذاشت.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.