سکریه
درباره نویسنده گورتی کیوموهندو:
نجیب محفوظ (Naguib Mahfouz) نویسنده کتاب سکریه، زاده‌ی 11 دسامبر 1911 و درگذشته‌ی 30 آگوست 2006، نویسنده و نمایشنامه نویس مصری و برنده‌ی جایزه نوبل ادبیات در سال 1988 بود. محفوظ در یکی از محلات قاهره به نام جمیلیه به دنیا آمد. او که فرزند یک کارمند دولتی بود، از سال 1934 تا زمان بازنشستگی‌اش در سال 1971 در قسمت فرهنگی خدمات کشوری مصر کار کرد. محفوظ ابتدا در وزارت موقوفات به کار پرداخت و سپس رئیس بنیاد حمایت از سینما و در دوران پایان کارمندی، مشاور وزیر فرهنگ شد. او در طول دوران حرفه‌ای خود، 30 کتاب داستانی نوشت.
محفوظ در آثار خود، دیدگاه‌های منتقدانه‌ای را از رژیم سلطنتی قدیمی مصر، استعمار انگلیس و مصر کنونی بیان می‌کرد. تعداد زیادی از رمان‌های برجسته‌ی او، در مورد مسائلی اجتماعی از قبیل مشکلات زنان و زندانیان سیاسی است. محفوظ تا روز درگذشتش، سالخورده‌ترین برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات و مسن‌ترین برنده‌ی جایزه‌ی نوبل پس از برتراند راسل و هالدور لاکسنس بود. نجیب محفوظ در جولای سال 2006 پس از یک عمل جراحی ناموفق بر روی سرش، تحت مراقبت‌های ویژه‌ی پزشکی بود و عاقبت در 30 آگوست سال 2006 درگذشت.
درباره کتاب سکریه:
سه‌گانه نجیب محفوظ امروز از آثار کلاسیک ادبیات جهان به شمار می‌رود و بسیاری از منتقدان آن را شاخص‌ترین اثر ادبیات عرب می‌دانند. کتاب «سُکَّریه» سومین و آخرین کتاب از سه‌گانه‌ای معروف به «سه‌گانه قاهره» که نجیب محفوظ به‌خاطرش جایزه نوبل گرفت.
کتاب «سُکَّریه» ادامه قصه خانواده‌ای مصری است که نجیب محفوظ روایت سرگذشت اعضای آن را در کتاب اول «سه‌گانه قاهره»، یعنی کتاب «بین‌القصرین»، آغاز کرد و آن را در دومین کتاب این سه‌گانه، یعنی کتاب «قصرالشوق»، پی گرفت. کتاب «سُکَّریه» نقطه پایانی بر این سه‌گانه درازآهنگ و جذاب است و پایان قصه خانواده‌ای که نجیب محفوظ آن را در متن مقطعی از تاریخ مصر و زندگی اجتماعی مردم و اوضاع سیاسی مصر در آن مقطع، خلق کرده و از خلال روایت داستان این خانواده، تصویری از دورانی از تاریخ و جامعه مصر ارائه داده است.
نجیب محفوظ در کتاب «سُکَّریه»، همچون دیگر بخش‌های «سه‌گانه قاهره»، گذار جامعه مصر از سنت به مدرنیسم را روایت می‌کند و نیز، در هیات رمانی عمیقاً مِصری و مرتبط با مسایل جهان عرب و به‌ویژه مصر در دورانی که وقایع رمان به آن مربوط است، از مسایل بنیادینی سخن می‌گوید که هرکس در هرکجای جهان ممکن است با آن‌ها درگیر بشود.
کتاب «سُکَّریه» از شاهکارهای رمان‌نویسی جهان عرب و رمانی به‌سبک رمان‌های کلاسیک قرن نوزدهمی اروپاست؛ رمانی پُرکشش و گیرا و قصه‌محور، با جزییاتی که فضا و آدم‌ها و رویدادها را ماهرانه پیش چشم مخاطب تجسم می‌بخشد. این رمان، چنانکه اشاره شد، کتاب سوم و پایانی «سه‌گانه قاهره» است و نام آن، همچون ۲ کتاب دیگر این سه‌گانه، نام محله‌ای در قاهره است.
قسمتی از کتاب سکریه:
کمال گفت:
_انتخابات تقلبی است. در کشور همه می دانند که دروغ است. با وجود این، رسمی اش میکنند و مسلط بر مملکت. یعنی برای مردم جا می افتد نمایندگان شان دزدانی هستند که کرسی های شان را دزدیده اند. وزیران شان هم مناصب شان را دزدیده اند، و این یعنی که حکومت و کل سیستم متقلب است و دروغگو، و دزدی و پشت هم اندازی و فریبکاری به طور رسمی پذیرفته شده. به این ترتیب، اگر شهروندی عادی به اصول و اخلاق کفر بورزد و به فریب و فرصت طلبی ایمان بیاورد، گناه کرده؟
احمد با شور و هیجان گفت:
_بگذار حکومت کنند. در هر شری خیری هست. برای ملت ما همان بهتر که بر او ستم روا بدارند تا به دست حکومت محبوب اش بی حس شود و به نظامی اطمینان کند که اعتنایی به خواسته های واقعی اش ندارد. پس از این که مدت ها فکر کردم به این نتیجه رسیدم که به حکومت طاغوت هایی مثل محمد محمود و اسماعیل صدقی خوشامد بگویم.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.