سه بار در سپیده‌دم

سه بار در سپیده‌دم

درباره نویسنده الساندرو بریکو:

الساندرو باریکو (Alessandro Baricco)‏ نویسنده کتاب سه بار در سپیده‌دم، (زادهٔ ۲۵ ژانویه ۱۹۵۸ در تورینو، ایتالیا) داستان‌نویس مشهور ایتالیایی است. داستان‌های وی در سراسر جهان به زبان‌های گوناگون ترجمه شده‌اند. از مهم‌ترین نوشته‌های او کتاب ابریشم بوده که به زبان فارسی نیز ترجمه شده‌است. جوزپه تورناتوره بر پایه نمایشنامه تک‌گویی او با نام «نووچنتو» فیلمی یا نام افسانهٔ ۱۹۰۰ ساخته است. 

درباره کتاب سه بار در سپیده‌دم:

«سه‌بار در سپیده‌دم» کتابی است که نخست در انتهای داستان «آقای گوآین» نامش برده می‌شود. در حقیقت چنین کتابی وجود نداشته است. در داستانی متولد می‌شود و بعد نویسنده کتاب را واقعاً می‌نویسد. «سه‌بار در سپیده‌دم» داستانی است از سه داستان به‌هم‌پیوسته و مستقل، همگی در سپیده‌دم رخ می‌دهند. در دریایی از پوچی، هیجان و رنگ و حادثه می‌آفرینند. باریکو در ابتدای کتاب چنین نوشته است:

این صفحات به‌احتمال زیاد داستانی را حکایت می‌کنند که به‌هرحال هرگز نمی‌تواند در واقعیت روی دهد. در حقیقت داستان روایت‌گر دو شخصیتی است که سه بار با یکدیگر ملاقات می‌کنند اما هربار وضعیت یکی‌ است و نخستین بار، آخرین بار است. آن‌ها این کارها را انجام می‌دهند زیرا در یک وضعیت استثنایی  و غیرطبیعی زندگی می‌کنند به‌طوری‌که می‌توان بیهودگی و پوچی را در تجربیات روزمره جست‌وجو کرد. روایتی منحصربه‌فرد، گاه‌وبی‌گاه و این یکی از امتیازات آن است.

کتاب سه بار در سپیده‌دم به‌سادگی پیچیدگی را به نمایش می‌گذارد و عناصر و اجزای واقعیت را به‌نحوی کنار هم می‌چیند که واقعیت به وهم و خواب‌وخیال پهلو می‌زند و همه‌چیز گویی در خوابی در سپیده‌دم است که رخ می‌دهد. در این کتاب با فضایی کافکایی مواجهیم؛ فضایی غریب و نامأنوس و درعین‌حال واقعی. دیالوگ یکی از عناصر اصلی روایت در این کتاب است. بریکو در هر سه قسمت کتاب با مهارت از دیالوگ برای پیش بردن قصه استفاده می‌کند. بین سه بخش کتاب و ملاقات‌ها و گفت‌وگوهای هر یک از این سه بخش، ارتباط‌هایی وجود دارد و این سه ملاقات و گفت‌وگو، در عین اینکه مستقل از هم به‌نظر می‌رسند، هرکدام بخشی از قصه‌ای را می‌گویند. این اثر قصۀ گریز، جستجو، اضطراب، تنهایی، اندوه و پیوندهای انسانی است.

قسمتی از کتاب سه بار در سپیده‌دم: