ساعات بختآزمایی فیصل شاهزاده حجازی در بینالنهرین
درباره نویسنده زهرا شریف‌کاظمی:
زهرا شریف کاظمی نویسنده کتاب ساعات بختآزمایی فیصل شاهزاده حجازی در بینالنهرین، متولد 1356 است.
درباره کتاب ساعات بختآزمایی فیصل شاهزاده حجازی در بینالنهرین:
پس از جنگ جهانی اول و شکست امپراتوری عثمانی، در سال ۱۹۱۶م بینالنهرین بر طبق موافقت‌نامۀ «سایس ـ پیکو» تقسیم شد. کشور تازه تأسیس در ابتدا از به‌هم پیوستن دو استان «بغداد» و «بصره» شکل گرفت و در ادامه بعد از مناقشات بسیار با ترک‌ها و با تلاش‌های انگلیس به عنوان قیم و با ضمیمۀ «موصل»، کشور کنونی عراق با مرزهای ساختگی و پرمناقشه در نقشه خاورمیانه جای گرفت. شکل‌گیری عراق از دل متصرفات عثمانی باعث از میان رفتن معاهدات و عهدنامه‌های فی مابین عثمانی و ایران شد و گفتمان جدیدی میان ایران و کشور نوپای عراق به‌وجود آمد.
بدین ترتیب از یک سو عراق تازه تأسیس به دنبال هویت و اثبات وجود خود در نقشۀ جدید جهان و از همه مهمتر میان دول همسایه به‌ویژه ایران بود، از طرف دیگر دولت ایران به‌واسطۀ مناسبات تاریخی و فرهنگی ـ مذهبی با عراق، خود را ذیحق و صاحب حقوق تاریخی می‌دانست. مسئله مهمتر برای دولتمردان عراق تازه تأسیس از بطن متصرفات عثمانی، بازتعریف ساختار سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و … برای این کشور از صدر تا ذیل به‌عنوان یک کشور مستقل بود که در روابط بین‌الملل باعث ایجاد تنش‌های ناگزیر بین دو کشور ایران و عراق می‌گردید.
لذا از آنجا که تاریخ مناسبات ایران و عراق و بازشناسی آن، نقش مهمی در آگاهی از مناسبات دو کشور در دوره جدید را ایفا می‌کند، از اینرو پژوهش حاضر به دغدغه‌های یکی از کشورهای تازه تأسیس و مسائل پیش روی آن در جغرافیای جدید جهان می‌پردازد. مطالعه با تکیه بر اسناد موجود و قابل دسترس در مراکز اسنادی وزارت خارجه و آرشیو کتابخانه ملی بوده که از لابلای مکاتبات متعدد سفرا و قونسول‌های ایران حاضر در عراق با وزارت خارجه گزینش شده است، کتاب حاضر گفتمان این دو دولت یکی مستقل و دیگری تحت قیمومیت و تازه‌نفس و نیز موضع ایران در سیاست داخلی و خارجی را به تصویر کشیده و نتایج این گزارش‌ها را تشریح می‌کند. در این میان تلاش‌های دولتمردان عراق و همچنین تلاش‌های بی‌شائبه جراید عراق در حمایت از دولت تازه تأسیس نیز از نظر دور نمانده است.
قسمتی از کتاب ساعات بختآزمایی فیصل شاهزاده حجازی در بینالنهرین:
سازمان سیاسی تحت عنوان دولت یا همان حکومت، از گذشته دور در تاریخ بشریت وجود داشته است و دولت به معنای دستگاه حکومتی از گذشته‌های دور در شکل‌های مختلف نمایان شده اما تقریباً بیشتر محققان روابط بین الملل شکل گیری پدیده دولت – ملت را مفاهیم جدید عصر مدرن و بعد از معاهده وستفاليا (١٦٤٨م) می‌دانند دولت متداول‌ترین مفهوم در حوزه علوم سیاسی و روابط بین الملل است لذا میتوان گفت منظور از دولت سازی فرآیندی است که در آن نهادهای قضائی، اجرائی مقننه و نیروی اجبار و نظامی شکل میگیرند. در سیاست بین الملل هم هر دولت به معنای یک کشور میباشد.
اصطلاح حکومت نیز یکی از معمولترین مفاهیم است که به صورت هم معنا با مفهوم «دولت» به کار برده میشود و واژه بسیار قدیمی تر از اصطلاح دولت و یا دستگاه اداری است و مفهوم آن در چند معنا به کار میرود. این اصطلاح ممکن است به شخص یا اشخاصی اشاره داشته باشد که عمل حکمرانی را در زمان خاصی انجام میدهند و مترادف با حکام و کسانی است که قانون را اعمال میدارند. در انگلستان به پادشاه و احتمالاً به پارلمان اشاره دارد و در ادوار اخیر هم به قوه مجریه در مقابل قوه مقننه اطلاق شده است.
این واژه در معنای تعدیل شده خود هم به معنای «مناصب» اجرایی هم اطلاق شده است که در این مصداق حکومت نه به معنای اشخاص بلکه مناصبی هستند که مسئول تأمین و تضمین و اجرای قوانین هستند و در معنای دیگر به معنای گروهی از سیاست گذاران است که قوانین را تصویب و اجرا می‌کنند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.