زورکی نمیرم به مدرسهی جادوگری مجموعه مدرسهی جادوگری جلد اول
ام لاینِس معلم بازنشسته‌ی ابتدایی است. او داستان‌های بامزه می‌نویسد و شعر می‌گوید؛ برای‌اینکه عاشق خنداندن بچه‌ها است. لاینس برای نوشتن داستان‌هایش از بچه‌هایی که شاگردش بوده‌اند و همین‌طور دو بچه‌ای که خودش بزرگ کرده، الهام می‌گیرد و این‌ها را با خاطرات دوره‌ی کودکی خودش ترکیب می‌کند. او می‌گوید نوشتنِ شعر و داستان ذهنش را به کار می‌اندازد.
جِیمی لیتلِر در سال ۲۰۰۸ از مؤسسه‌ی هنر در بورنمت فارغ‌التحصیل شد. او برنده‌ی جایزه‌ی کتاب کودک مک‌میلان هم شده است. جِیمی بیشتر وقت‌ها مشغول نقاشی و رنگ‌آمیزی و درست‌کردن کاردستی است. علاقه‌هایش متنوع و جورواجور است؛ اما به‌طور خاص از حیوان‌های وحشی و سروصداهای ترسناکِ توی تاریکی خوشش می‌آید.
پشت سر خانم تورن پا می‌گذارم به دویدن؛ ولی چند قدمی که می‌دوم، یک چیزی از پشت گوشم را می‌گیرد. جیغم درمی‌آید و دور خودم می‌چرخم. اما جز سایه‌های سیاه، هیچ‌چیز دوروبرم نیست؛ سایه‌های ترسناکی که رنگشان به سبزی می‌زند. بعد هوای سردی می‌آید و شبحی پچ‌پچ می‌کند: «قانون‌های من! قانون‌های مدرسهی من! حواست باشد. هیچ‌وقتِ هیچ‌وقت زیر پا نگذارشان. دویدن ممنوع!»
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.